مغز چگونه یک صدا را از بقیه تفکیک می‌کند؟
محققان روش جدیدی را به دست داده‌اند تا نشان دهند مغز چگونه یک صدای معین را در محیط‌های شلوغ جدا می کند و به صورت غیرتهاجمی توجه انتخابی شنیداری پایدار به آن صدا را طرح‌ریزی می کند.
محققان روش جدیدی را به دست داده‌اند تا نشان دهند مغز چگونه یک صدای معین را در محیط‌های شلوغ جدا می کند و به صورت غیرتهاجمی توجه انتخابی شنیداری پایدار به آن صدا را طرح‌ریزی می کند.
این تحقیق مبانی مهمی را برای پیگیری نقائص در توجه شنیداری حاصل از افزایش سن، بیماری، یا ترومای مغزی، و برای به دست دادن اقدامات بالینی مثل آموزش رفتاری و اصلاح یا پیشگیری مشکلات شنیداری مطرح می‌سازد.
نقائص در توجه شنیداری انتخابی می‌توانند به دلایل مختلف به وقوع بپیوندد – آسیب به سر، سکته، اوتیسم یا حتی هنگام سلامتی در سنین بالا. آن‌ها همچنین با انزوای اجتماعی، افسردگی، سوءکارکرد شناختی و مشارکت پایین نیروی کار مرتبط هستند.
برای فهم این که مغز چگونه می‌تواند به اطلاعات مهم در دامنه فرکانس‌های صوتی مختلف گوش کند، هشت فرد بالغ به چند ملودی گوش دادند و یک صدای دیگر را که باعث حواسپرتی آن‌ها می شدند نادیده می‌انگاشتند و وقتی که ملودی تکرار می شد واکنش نشان می‌دادند.
به منظور درک این مساله که چگونه توجه کردن به ملودی‌ها فعالیت مغزی را تغییر می داد، محققان این مساله را مطرح ساختند که اطلاعات صوتی در سطح، یا قشر مغز جای گرفته است.
قشر حاوی بسیاری نقشه‌های تونوتاپیک فرکانس شنیداری است، که در آن هر نقشه فرکانس را شبیه به صفحه نمایش رادیوی قدیمی نشان می‌دهد و در آن فرکانس‌های پایین در یک سو هستند و در سوی دیگر حرکت صعودی به خود می‌گیرند.
وقتی که افراد در اسکنر MRI به ملودی‌ها با فرکانس‌های مختلف گوش فرا دادند بخش‌هایی از نقشه که با این فرکانس ها میزان شده بود فعال می‌شد. چندی بعد محققان از یک تکنیک تصویرسازی مغزی با تفکیک‌پذیری بالا با نام نقشه‌برداری چندپارامتری بهره بردند تا دریابند چه ارتباطی میان فعال شدن به دلیل شنیدن یا صرفا توجه به فرکانس های مختلف با مشخصه کلیدی دیگر مغز یعنی میلین‌سازی وجود دارد.
در مقایسه نقشه‌های میلین و فرکانس، محققان دریافتند که آن‌ها در برخی حوزه‌ها با یک‌دیگر مرتبط اند: اگر میزان میلین‌سازی در بخشی از قشر افزایش یابد، میزان حساسیت نورون ها به برخی فرکانس‌ها نیز افزایش می‌یابد.
این یافته بسیار هیجان انگیز بود زیرا به طور بالقوه برخی نقائص در مغز شنیداری را پدیدار می ساخت.
ما عصب شناسان می توانیم دریابیم که چگونه تفاوت‌های کوچک در معماری عملکردی و ساختاری مغز می‌تواند برخی نواحی را بیش از پیش مستعد یادگیری اطلاعات جدید مثل زبان یا موسیقی کند.
منبع: فیوچریتی
نوشته های مرتبط