الکتروانسفالوگرافی (5)

ریتم‌های مغزی

بسیاری از اختلالات مغزی توسط ارزیابی چشمی سیگنال EEGقابل تشخیص می‌باشند. در افراد سالم ویژگی‌های سیگنال EEG نظیر دامنه و فرکانس از یک وضعیت به وضعیت دیگر مانند بیداری و خواب دستخوش تغییر می‌گردند. ویژگی‌های مذکور با افزایش سن نیز تغییر می‌کنند. 5 ریتم اصلی سیگنال مغزی وجود دارد که در تمامی انسان‌ها دیده می‌شوند و توسط محدوده‌ی فرکانسی از یکدیگر متمایز می‌شوند. این باندهای فرکانسی از فرکانس‌های پایین تا بالا به ترتیب دلتا، تتا، آلفا، بتا و گاما نامیده می‌شوند.

هر ریتم مغزی هدفی خاص داشته و در خدمت عملکرد بهینه مغزی می‌باشد. انعطاف‌پذیری و توانایی مغز انسان در گذار بین ریتم‌های مختلف مغزی، نقش مهمی در موفقیت فرد در انجام فعالیت‌های روزمره نظیر کنترل اضطراب، تمرکز روی انجام تکالیف و برخورداری از یک خواب شبانه خوب ایفا می‌نماید. اگر هریک از این 5 ریتم موج مغزی بیش از حد یا کمتر از حد در مغز تولید شوند، ممکن است در عملکرد مغزی اختلال ایجاد نمایند. این نکته قابل توجه است که تک ریتم مغزی بهتر یا بهینه وجود ندارد. هر یک بگونه‌ای انسان را در تطبیق با شرایط و موقعیت‌های گوناگون یاری می‌دهند.

هنگامی که از یک ریتم مغزی صحبت می‌شود بدان معناست که ریتم مذکور در فعالیت مغزی فرد، غالب است. در طول روز و به هنگام بیداری تمامی ریتم‌های مغزی در سیگنال EEG حضور داشته و یک ریتم بخصوص با توجه به وضعیت آگاهی فرد غالب خواهد بود. به هنگام خواب معمولا ترکیبی از فرکانس‌های پایین‌تر در سیگنال مغزی حضور دارند؛ اما حتی ریتم گاما نیز در حرکات سریع چشم (REM) دخیل دانسته شده است.