تحریک مغناطیسی مغز می‌تواند خاطرات توام با ترس را تغییر دهد
اگر بتوانیم تأثیر منفی حافظه‌ی بازگشتی را که باعث ترس ما می‌شود، تغییر دهیم چه اتفاقی می‌افتد؟ یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه بولونیا در این امر موفق به ایجاد یک پروتکل آزمایشی غیر تهاجمی جدید شده‌اند.
اگر بتوانیم تأثیر منفی حافظه‌ی بازگشتی را که باعث ترس ما می‌شود، تغییر دهیم چه اتفاقی می‌افتد؟ یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه بولونیا در این امر موفق به ایجاد یک پروتکل آزمایشی غیر تهاجمی جدید شده‌اند. نتیجه‌ی این مطالعه پروتکلی نوآورانه است که نوعی مشابه‌سازی ترس - محرکی مرتبط با چیزی ناخوشایند، که باعث القای یک خاطره‌ی منفی می‌شود – و تحریک عصبی یک ناحیه‌ی خاص از قشر جلوی مغز را با هم ترکیب می‌کند.
این فرایند درک یک اتفاق ناخوشایند (انزجاری) را تغییر می‌دهد تا دیگر باعث ترس نشود. سارا بورگومنری، محقق دانشگاه بولونیا و نویسنده‌ی اول این مطالعه توضیح می‌دهد: "این پروتکل آزمایشیِ ترکیبی، با ترکیب تحریک فراجمجمه‌ای و تثبیت مجدد حافظه این امکان را برای ما میسر می‌سازد، تا خاطره‌ای انزجاری را که شرکت‌کنندگان در آزمایش روز قبل در ذهن خود گمارده بودند، اصلاح کنیم. این نتیجه، پیامدهایی برای درک چگونگی عملکرد حافظه به همراه دارد. حتی ممکن است منجر به توسعه‌ی روش‌های درمانی جدید برای دست و پنجه نرم کردن با خاطرات انزجاری شود".
آیا خاطرات می‌توانند تغییر کنند؟
تمرکز اصلی گروه تحقیقاتی بر فرایند تثبیت دوباره است. این فرایند آن رویدادهایی را که از قبل در حافظه‌ی بلند مدت ما ذخیره شده‌اند، حفظ و تقویت می‌کند و تغییر می‌دهد. سیمون باتاگلیا، محقق و مؤلف این مطالعه توضیح می‌دهد: "هر وقت رویدادی در حافظه‌ی ما بازخوانی می‌شود، مدت زمان محدودی وجود دارد که می‌توان آن را تغییر داد. پروتکلی که ما طراحی کردیم از این پنجره‌ی زمانی کوتاه استفاده می‌کند و بنابراین می‌تواند در فرآیند تثبیت دوباره‌ی خاطرات انزجاری دخالت کند."
محققان از TMS (تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای) برای "پاک کردن" ترس ناشی از یک خاطره‌ی منفی استفاده کردند. با استفاده از یک کویل الکترومغناطیسی که روی سر شرکت کننده قرار گرفته است، TMS میدان‌های مغناطیسی‌ای ایجاد می‌کند که می‌تواند فعالیت عصبی مناطق خاص مغز را تغییر دهد.
سارا بورگومنری می‌گوید: "با TMS ، ما می‌توانیم عملکرد قشر جلوی مغز را تغییر دهیم، که ثابت شده است در فرآیند تثبیت دوباره‌ی خاطرات انزجاری نقشی کلیدی دارد. با یاری از این روش، نتیجه‌هایی به دست آوردیم که تاکنون فقط با تهیه دارو به بیماران ممکن بود."
گروه تحقیقاتی این پروتکل را از طریق راستی آزمایی با 98 فرد سالم تهیه کردند. هر یک از شرکت‌کنندگان یک خاطره‌ی انزجاری را تجربه کرده بودند و روز بعد تحت جلسه ی TMS ای بر قشر جلوی مغز قرار گرفتند.
بورگومنری توضیح می‌دهد: "اول ، ما با ترکیب یک تحریک ناخوشایند با برخی از تصاویر، خاطره‌ای انزجاری ایجاد کردیم. روز بعد، ما روی گروهی از شرکت‌کنندگان، همان تحریک را اعمال کردیم که در حافظه‌ی آنها تحت مضمون انزجاری ضبط شده بود. با استفاده از TMS بلافاصله پس از آن، ما در فعالیت قشر جلوی مغزی آنها مداخله کردیم."
برای آزمایش اثربخشی پروتکل، سایر گروه‌های شرکت‌کننده بدون اینکه خاطره‌ی انزجاری خود را به یاد آورند، تحت TMS قرار گرفتند (هیچ تثبیت مجددی ایجاد نشده بود) ، و برخی از گروه‌های دیگر با TMS در نواحی کنترلی مغز، که در در بازآرایی حافظه درگیر نبودند، تحریک شدند.
در آن مرحله، تنها کاری که برای محققان باقی مانده است ارزیابی اثربخشی TMS بود. آنها یک روز دیگر منتظر ماندند و بار دیگر آزمایش کردند که شرکت‌کنندگان هنگامبازخوانی خاطره‌ی انزجاری چگونه واکنش نشان می‌دهند؛ آنها نتیجه‌ی نویدبخشی به دست آوردند؛ شرکت‌کنندگان که فعالیت قشر جلوی مغزشان با TMS مهار شده بود پاسخ روانشناختی کاهش یافته‌ای به محرک‌های ناخوشایند نشان دادند. آنها رخداد را به خاطر آوردند (حافظه صریح) اما اثر منفی آن به میزان قابل توجهی کاهش یافته بود.
پروفسور جوزپه دی پلگرینو، كه در این مطالعه همكاری داشته است، می‌گوید: "این آزمایش نشان داد كه تغییر در پایداری خاطرات احتمالی آسیب‌‌زا امكان‌پذیر است. این مساله ممکن است پیامدهای اساسی در زمینه‌های توانبخشی و پزشکی بالینی داشته باشد. ما با تکنیک جدیدی روبرو هستیم که می‌تواند در زمینه‌های مختلف به کار گرفته شود و عملکردهای مختلفی را به عهده بگیرد، از جمله درمانPTSD ، که کانون مطالعه‌ی بعدی ما خواهد بود."
منبع: technologynetworks.com
نوشته های مرتبط