چگونگی تعامل پروتئین‌ها ممکن است کلیدی برای درمان‌های آینده اوتیسم باشد
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که یک روش تحلیل ژنتیکی جدید به نام Hi-C می‌تواند نقشه‌ای از تعامل بین پروتئین‌های موجود در هسته سلول‌های عصبی را رسم کند. این نقشه می‌تواند به درک بهتر از عملکرد ژن‌ها و پروتئین‌ها در مغز کمک کند. برخی از این پروتئین‌ها در اختلالات اوتیسم دخیل هستند و اگر بتوانیم راهی برای تغییر تعامل آنها پیدا کنیم، ممکن است بتوانیم درمان‌های جدیدی برای این اختلالات ارائه دهیم. این مطالعه یکی از اولین مطالعاتی است که از این روش جدید استفاده می‌کند و می‌تواند در آینده منجر به کشف‌های بیشتری شود.
یک مطالعه جدید که در مجله علمی Nature Neuroscience منتشر شده است، نشان می‌دهد که چگونگی تعامل بین پروتئین‌های موجود در هسته سلول‌های عصبی می‌تواند کلیدی برای درمان آسیب‌های اوتیسم باشد. این مطالعه بر اساس یک روش تحلیل ژنتیکی جدید به نام Hi-C انجام شده است که اجازه می‌دهد نقشه‌ای از تعامل بین پروتئین‌ها را رسم کند. این نقشه می‌تواند به درک بهتر از عملکرد ژن‌ها و پروتئین‌ها در مغز کمک کند.
اوتیسم یک اختلال عصبی است که باعث مشکل در ارتباط، رفتار، و یادگیری می‌شود. این اختلال ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود، اما یکی از عوامل مهم آن تغییرات ژنتیکی در ژن‌هایی است که کد‌کننده پروتئین‌های مرتبط با عملکرد عصبی هستند. برخی از این پروتئین‌ها در هسته سلول‌ها قرار دارند و با هم تعامل می‌کنند. این تعامل می‌تواند تأثیر بزرگی بر روی فعالیت ژن‌ها و پروتئین‌ها داشته باشد.
پژوهشگران از گروه‌های مختلفی همچون دانشگاه کالیفرنیا، دانشگاه هاروارد، و موسسه براد انستیتوت آمریکا با همکاری یکدیگر از روش Hi-C استفاده کردند تا نقشه‌ای از تعامل بین پروتئین‌های هسته‌ای را رسم کنند. این روش از دو مرحله تشکیل شده است:
اول، با استفاده از یک ماده شیمیایی، پروتئین‌هایی که با هم در ارتباط هستند را به هم متصل می‌کنند.
دوم، با استفاده از تکنیک‌های بیوانفورماتیک، توالی DNA را می‌خوانند و محل تعامل پروتئین‌ها را مشخص می‌کنند. این روش اجازه می‌دهد که نقشه‌ای سه بعدی از تعامل بین پروتئین‌ها را بسازند.
نتایج این مطالعه نشان داد که برخی از پروتئین‌های هسته‌ای که در اختلالات اوتیسم دخیل هستند، با هم تعامل بیشتری دارند و یا از هم دورتر هستند. این تفاوت می‌تواند باعث شود که فعالیت ژن‌ها و پروتئین‌ها در مغز تغییر کند و به ایجاد علائم اوتیسم منجر شود. پژوهشگران امیدوارند که با شناسایی این تعامل‌ها، بتوانند راهی برای تغییر آنها پیدا کنند و درمان‌های جدیدی برای اوتیسم ارائه دهند. این مطالعه یکی از اولین مطالعاتی است که از روش Hi-C برای بررسی تعامل بین پروتئین‌های هسته‌ای استفاده می‌کند. این روش می‌تواند در آینده به کشف تعامل‌های جدیدی بین پروتئین‌ها منجر شود که در بیماری‌های دیگری همچون آلزایمر، پارکینسون، و اسکلروز چندگانه نقش دارند. این مطالعه یک قدم مهم در راستای درک بهتر از علوم مغز و اعصاب و ارائه درمان‌های بهتر برای بیماران است.
منبع: UCSF
نوشته های مرتبط