دستکاری شبکه‌ی مغزی به منظور تغییر عملکرد شناختی؛ پیشرفتی شگرف در علوم اعصاب

وقتی یک مدار الکتریکی خراب می‌شود، می‌توانیم با برقراری دوباره‌ی اتصالات مدار، آن را تعمیر کنیم. آیا امکان برقراری اتصالات در مغز ما نیز وجود دارد؟ اگر بله، آیا امکان این هست که کاهش عملکرد شناختی را جبران کرد؟ نواحی متعدد مغز به هم متصل‌اند و یک شبکه‌ی عظیم تشکیل می‌دهند. محققان با هدف تغییر عملکرد شناختی یک روش یادگیری را با دستکاری اتصالات در مغز ایجاد کرده اند. این مطالعه که در مجله‌ی Cerebral Cortex منتشر شده است می‌تواند منتج به کاربردهای مهم در روش های بالینی، توانبخشی و کمک آموزشی با استفاده از انعطاف‌پذیری عصبی شود. به لطف پیشرفت در علوم مربوط به مغز، می توان از طریق اندازه گیری فعالیت fMRI تنها به مدت پنج دقیقه شبکه‌ی مغزی یک فرد را رمزگشایی کرد. چون شبکه‌ی مغزی به طور ژنتیکی و با تجربه شکل گرفته است، سن، شخصیت یا عملکردهای شناختی یک فرد، از الگوهای اتصال عملکردی در شبکه‌ی مغزی آن‌ها قابل پیش بینی است. در اختلالات روانی، اتصالات عملکردی که با همبستگی زمانی بین برخی از نواحی مغز اندازه گیری می‌شود، نسبت به موارد سالم بیش از حد افزایش یا کاهش می یابد. گفته شده است که این اتصالات غیر طبیعی عامل کاهش عملکرد شناختی است. با این حال، درمان اختلالات روانی (مثلاً دارو و رفتار درمانی شناختی) نمی‌تواند ارتباط خاصی را بین دو منطقه افزایش یا کاهش دهد، زیرا این روش ها اثرات گسترده ای بر شبکه ی عمومی دارند. بنابراین، خیلی وقت است که روشی که بتواند هر دو جهت تغییر (یعنی افزایش یا کاهش) در یک اتصال خاص و تغییر در عملکرد شناختی را ایجاد کند، مورد انتظار هست.

این تیم تحقیقاتی روش جدید و پیشرفته ای را برای تغییر اتصالات مغز انسان و تغییر عملکرد شناختی با استفاده از تکنیک تازه‌ای به نام " Functional connectivity neurofeedback training" یا آموزش نوروفیدبک اتصال عملکردی توسعه داده‌اند. این تکنیک از اسکن مغز توسط fMRI برای بررسی اتصال عملکردی بین دو ناحیه از مغز استفاده می کند، و این اسکن وقتی انجام می‌شود که شرکت کنندگان تصور می‌کنند در حال انجام یک حرکت ساده هستند(تصورات حرکتی). وقتی که هدف محققین افزایش اتصالات عملکردی بود، در آزمایش‌هایی که بین دو فعالیت مغزی مربوط، همبستگی زمانی بالایی مشاهده گردید، به افراد جایزه داده شد. از سوی دیگر وقتی هدف کاهش این اتصالات بود، جایزه وقتی داده شد که همبستگی زمانی پایین بود. این نوع آموزش می‌تواند جهت هدهفمند تغییر در اتصالات عملکردی(کاهش یا افزایش) و تغییرات جزئی در کارایی شناختی از آموزش‌های قبل از نوروفیدبک تا آموزش‌های بعد از نوروفیدبک را طبق جهت تغییر در اتصالات ایجاد کند.

برای مطالعه‌ی اصل مقاله می توانید به این لینک مراجعه کنید:

منبع: www.sciencedaily.com