مهارکنندههای CGRP: امیدی نو برای درمان میگرن
میگرن، بیماری طاقتفرسایی که با سردردهای شدید و علائم جانبی آزاردهنده همراه است، با ظهور مهارکنندههای CGRP گامی بزرگ در مسیر درمان خود برداشته است.
این بیماری که با سردردهای شدید و علائم جانبی آزاردهنده همراه است، با ظهور مهارکنندههای CGRP گامی بزرگ در مسیر درمان خود برداشته است. این داروها با مسدود کردن گیرندههای CGRP در مغز، از آزاد شدن این ماده شیمیایی که در بروز میگرن نقش دارد، جلوگیری میکنند و تا 50% در کاهش تعداد و شدت حملات میگرن موثر هستند.
میگرن یک بیماری عصبی مزمن است که با حملات مکرر از سردرد شدید، حساسیت به نور و صدا، تهوع، و اختلالات بینایی همراه است. میگرن میتواند کیفیت زندگی بیماران را به شدت تحت تأثیر قرار دهد و در برخی موارد، مانع از انجام فعالیتهای روزمره شود. علت دقیق آن هنوز مشخص نیست، اما یکی از فاکتورهای مهم در ایجاد و تشدید میگرن، افزایش سطح پپتید مرتبط با ژن کلسیتونین (CGRP) در مغز و خون است.
CGRP یک پروتئین کوچک است که در اعصاب حسی که به سر و گردن منتهی میشوند، بسیار فراوان است. CGRP در انتقال درد نقش دارد و در طول یک حمله میگرن، سطح آن افزایش مییابد. همچنین ممکن است در ایجاد حملات میگرن نیز نقش داشته باشد.
داروهای مهارکننده CGRP گروهی از داروهای جدید هستند که با مهار اثر CGRP بر گیرندههای آن، میتوانند در کاهش درد و التهاب عصب سهگانه میگرن کمک کنند. این داروها دو نوع هستند: آنتیبادیهای مونوکلونال و آنتاگونیستهای گیرنده CGRP (gepants) آنتیبادیهای مونوکلونال هدف قرار دادن CGRP یا گیرنده آن را دارند و برای پیشگیری از میگرن استفاده میشوند. یک آنتیبادی مونوکلونال مجموعهای از پروتئینهای یکسان است که برای هدف قرار دادن یک ماده خاص در بدن توسعه داده شدهاند. این داروها با تزریق زیر پوستی (subcutaneous) داده میشوند تا از تجزیه شدن توسط معده جلوگیری شود. چرا که این داروها مولکولهای بزرگی هستند، زمان بیشتری برای شروع اثر میبرند و در پوشش مغز به جای مغز خود عمل میکنند. همچنین این داروها تمایل کمتری به تداخل با داروهای دیگر دارند و احتمال آسیب به کبد یا کلیه را کاهش میدهند.
تحقیقات در مورد مهارکنندههای CGRP همچنان ادامه دارد و ممکن است در آینده شاهد کاربردهای جدیدی از این داروها برای درمان سایر بیماریها مانند سردردهای خوشهای باشیم.
نوشته های مرتبط