پردازش تصاویر پرفیوژن - قسمت 2
روش‌های تصویربرداری پرفیوژن، بر اساس اینکه از عامل کنتراست‌زای خارجی استفاده شود یا خیر، به سه بخش تقسیم می‌شوند.
روش‌های تصویربرداری پرفیوژن:
روش‌های تصویربرداری پرفیوژن، بر اساس اینکه از عامل کنتراست‌زای خارجی استفاده شود یا خیر، به موارد زیر تقسیم می‌شوند.
- Dynamic Susceptibility Contrast (DSC) MRI
- Dynamic Contrast Enhanced (DCE) MRI
- Arterial Spin Labeling
در دو روش اول، از ماده کنتراست‌زای خارجی جهت ایجاد sensitivity و رزولوشن مکانی بالاتر استفاده می‌شود. در حالیکه در روش ASL، از برچسب‌گذاری اسپین مولکول‌های آب خون شریانی، جهت ایجاد کنتراست استفاده می‌شود.
روش DSC: این تکنیک بر اساس تغییرات susceptibility پس از تزریق ماده کنتراست‌زا است. تصاویری که در این روش گرفته می‌شوند، تصاویر T2 (SE-EPI) یا T2*-weighted (GRE-EPI) هستند.
روش DCE: در این روش، شدت سیگنال به تغییرات نسبی آسایش تبدیل می شوند. مقادیر تغییرات نسبی آسایش متناسب با تراکم ماده کنتراست است (بر اساس تابعی از زمان) که در نهایت می توان چگونگی توزیع ماده کنتراست در بدن و چگونگی وابستگی این توزیع به ویژگی‌های بیولوژیکی تومور را بدست آورد. تصویری که در این روش گرفته می‌شود، تصویر T1-weighted (Spoiled Fast Gradient Echo) است.
روش ASL: از این روش در زمینه تحقیقاتی و بیماری‌های مربوط به مغز، زیاد استفاده می‌شود. به طور کلی در این روش، پروتون‌های آب در خون شریانی، برچسب‌گذاری (labeling) می‌شوند به این معنا که با اعمال پالس RF مغناطیس آن‌ها معکوس میَ‌شود.
در درسنامه های بعدی، به طور مفصل‌تر با این روش‌ها آشنا خواهیم شد.
Map های مربوط به DSC و DCE مربوط به فرد 21ساله که دارای تومور مغزی است.
نوشته های مرتبط