پردازش سیگنال های زیستی - قسمت دوازدهم

قطعات آنالوگ (ادامه)

اندازه گیری پتانسیل های زیستی ساده نیست، زیرا الکترودها خودشان مقاومت و ظرفیت قابل توجهی را تشکیل می دهند (شکل 1)، معمولا به عنوان امپدانس الکترود نشان داده شده است. الکترودهای EEG بر روی پوست امپدانس حدود 5 کیلو اهم (معمولا در 20 تا 30 هرتز اندازه گیری می شود)؛ میکروالکترودهای که در اکثر مطالعات الکتروفیزیولوژی اولیه مورد استفاده قرار می گیرند، امپدانسی از چند صد کیلواهم تا چندین مگا اهم (در حدود 1 کیلوهرتز اندازه گیری می کنند) دارند.

این یک نقطه شروع ایده آل نیست محدودیت 1 درسنامه قبل به راحتی قابل رفع است (الکترود ها معمولا دارای امپدانس بالا هستند که جریان را محدود می کنند) اما محدودیت 2 کمی مشکل تر است. این مشکل تنها با قرار دادن یک مرحله اولیه تقویت کننده با امپدانس ورودی که بسیار بالا است (به عنوان مثال، چندین مرتبه بالاتر از امپدانس الکترود) حل می شود. این تابع اصلی مرحله پیش تقویت و یا مرحله اساسی در ست آپ اندازه گیری است. به همین دلیل، این دستگاه ها گاهی به عنوان مبدل امپدانس نامیده می شوند: امپدانس ورودی بسیار زیاد است، در حالی که امپدانس خروجی از این مرحله اساسی تنها چند اهم است. این بخش نیاز به توضیحات بیشتری دارد که در این درسنامه نمی گنجد. می توانید با جستجوی الکترودهای اکتیو به مطالعه بیشتر در این مورد بپردازید.

شکل 1. اجزای معمول اندازه گیری پتانسیل های زیستی (A) یک ست آپ با الکترودهای نقره-نقره کلراید (B) جزییات لایه کلرید (C) یک مدار معادل الکترونیکی ساده شده.