افراد جوانی که در خطر اعتیاد قرار دارند، دارای تفاوت‌هایی در نواحی کلیدی مغز خود نسبت به دیگران هستند.
بنا به گزارش یک تیم تحقیقاتی بین المللی، که توسط محققان دانشگاه کمبریج هدایت می‌شود، افراد جوانی که در معرض خطر ابتلا به مشکلات اعتیادی قرار دارند، تفاوت‌های کلیدی در برخی نواحی مهم مغزی خود با دیگران دارند.
بنا به گزارش یک تیم تحقیقاتی بین المللی، که توسط محققان دانشگاه کمبریج هدایت می‌شود، افراد جوانی که در معرض خطر ابتلا به مشکلات اعتیادی قرار دارند، تفاوت‌های کلیدی در برخی نواحی مهم مغزی خود با دیگران دارند.
این پژوهش مستندات بیشتری را نیز ارائه می‌کند، که نشان می‌دهند ساختار بیولوژیکی منحصر به هر فرد نقش عمده‌ای در ایجاد اختلالات اعتیادی در آن‌ها دارد.
در طی بلوغ و سال‌های اولیه جوانی، رفتارهایی در فرد بروز می‌کنند که به اعتیاد مرتبط بوده و نشان می‌دهند که آیا فرد در خطر اعتیاد قرار دارد یا خیر.
یکی از این رفتارها، رفتار بدون فکر و آنی (impulsivity ) می‌باشد. گاهی اوقات، ما نیاز داریم که به سرعت تصمیم گیری کنیم، برای مثال در پاسخ به یک خطر یا تهدید. در بقیه موارد، بهتر است کمی تامل کرده، و پس از تفکر و بررسی موضوع تصمیم گیری کنیم. رفتار بدون فکر و آنی، به رفتاری گفته می‌شود که ما بدون فکر کافی، حرکتی انجام داده و یا به محرکی پاسخ می‌دهیم، بدون آنکه عواقب رفتار خود را در نظر بگیریم. در حالی که اغلب افراد، به ندرت رفتار بدون فکر و آنی انجام می‌دهند، اما افرادی که تحت تاثیر بیماری‌ها و اختلالاتی از جمله ADHD، اعتیاد به مواد یا اعتیاد رفتاری، و مشکلات سلامت روانی (مانند استرس و اضطراب، افسردگی و ...) قرار دارند، سطوح بسیار بالاتری از رفتار بدون فکر را از خود بروز می‌دهند.
در یک مطالعه که در ژورنال نوروسایکوفارماکولوژي منتشر شده است، یک تیم تحقیقاتی از دپارتمان روانپزشکی دانشگاه کمبریج، با همکاری گروهی از پژوهشگران دانشگاه اهوس دانمارک، توانستند یک رابطه‌ی بسیار قوی بین روند رفتار بدون فکر و مشکلاتی در سلول‌های عصبی در Putamen مغزی (یک ناحیه کلیدی که در موارد اختلالات اعتیادی درگیر می‌شود) پیدا کنند.
به عنوان بخشی از مطالعه، 99 فرد جوان، بین 16 تا 26 سال، تحت یک اندازه گیری کامپیوتری برای رفتار بدون فکر قرار گرفتند. همچنین محققان مغز افراد را با یک توالی خاص که به محتوای میلین عصبی حساس است، اسکن کردند.
تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسید که افراد جوانی که مقادیر بیشتری از رفتار بدون فکر از خود بروز می‌دادند، سطوح پایین‌تری از میلین در putamen خود داشتند. نتایج این پروژه نیز مشابه مواردی است که در مدل‌های حیوانی انجام شده، به دست آمده است.
دکتر کامیلا نورد می‌گوید: افرادی که رفتار بدون فکر بیشتری از خود نشان می‌دهند، در خطر بیشتری برای ابتلا به برخی مشکلات سلامت روانی قرار دارند. از جمله این مشکلات می‌توان به اعتیاد به مواد و اعتیاد رفتاری، اختلالات خوراکی و ADHD اشاره کرد.
این نتایج پیشنهاد می‌کنند که رفتار بدون فکر می‌تواند یک اندوفنوتیپ باشد. اندوفنوتیپ مجموعه‌ای از تغییرات رفتاری و مغزی است که خطر ابتلا به گروهی از اختلالات روانی و عصبی را افزایش می‌دهد.
دکتر نورد می‌گوید: ما می‌دانیم که بیشتر نشانه‌های سلامت روانی به یک اختلال خاص مربوط نمی‌شوند. این پژوهش یک قطعه بزرگ از معمایی را حل می‌کند که قصد دارد علائم مغزی را بجای یک مشکل خاص، به گروهی از اختلالات مرتبط با سلامت روانی اختصاص دهد.
Putamen یک ناحیه‌ی مغزی خاص در ایجاد اعتیاد است، که سیگنال‌های دوپامینی را به نقاط دیگر مغز ارسال کرده، و به تعدیل میزان رفتار بدون فکر ما کمک می‌کند. دکتر والری وون Valerie Voon می‌گوید: نکته قابل توجه درباره افزایش میلینه شدن در مغز این است که نشان می‌دهد ساختارهای ریزی در این قسمت از مغز تغییر یافته و عملکرد آن را تحت تاثیر قرار داده، و در کل بر رفتار بدون فکر اثر می‌گذارند.
دکتر سئونگ گو کیم می‌گوید: میزان میلینه شدن سرعت و کارایی ارتباطات عصبی را تغییر می‌دهد، و این بدان معنی است که اگر یک مجموعه از اعصاب دچار کاهش میلین شده باشند، همان طور که دیدیم، یک مشکل بسیار موضعی درباره هر تغییری که در سرعت و کارایی عصبی رخ می‌دهد، وجود دارد.
اگرچه نمی‌توان هنوز با قطعیت گفت که کاهش میلین دلیل رفتار بدون فکر افراد بوده یا خیر، این حقیقت که همه داوطلب‌ها سلامت بوده، و دچار اعتیاد یا مشکلات روانی دیگری نبودند، نشان می‌دهند یک ارتباط علت و معلولی‌تر نسبت به یافته‌های گذشت وجود دارد.
محققان معتقدند که (با تحقیق و آزمون بیشتر در این حوزه) در آینده، این یافته‌ها می‌تواند برای کمک به پیش بینی خطر ابتلای افراد به مشکلات اعتیادی مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: ساینس دیلی
نوشته های مرتبط