در مجاورت بودن با سگ در سنین پایین ممکن است خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را کاهش دهد

نتایج مطالعه ای از دانشکده ی پزشکی جان هاپکینز بیان می دارد که بودن در کنار "بهترین دوست انسان" از سنین پایین می تواند فوایدی برای سلامتی، از جمله کاهش احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی در بزرگسالی داشته باشد.

در این مطالعه، دکتر یولکن، ارتباط بین حضور در کنار حیوان خانگی -گربه یا سگ- بودن طی 12 سال اول زندگی، و ابتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی را بررسی کرد. در مورد اسکیزوفرنی، محققان از مشاهده ی کاهش قابل ملاحظه از لحاظ آماری در احتمال ابتلای فرد به این اختلال، زمانی که در سنین پایین در کنار سگ بوده باشد، متحیر شدند؛ اما در میان تمام محدوده ی سنی تحت مطالعه، ارتباط قابل ملاحظه ای بین سگ ها و اختلال دوقطبی، و یا بین گربه و دیگر اختلالات روانی، دیده نشد.

برخی محققان گمان می کنند که “immune modulation” ممکن است احتمال ابتلای اختلالات روانی ای که فرد به صورت ژنتیکی و یا دلایلی دیگر مستعد آن است را تغییر دهد.

در این مطالعه ، یولکن و همکارانش تعداد 1371 مرد و زن بین سن 18 تا 65 سال شامل 396 فرد مبتلا به اسکیزوفرنی، 381 فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و 594 مورد کنترل را مورد بررسی قرار دادند. اطلاعات هر شخص اعم از سن، جنسیت، نژاد/قومیت، محل تولد و بالاترین مدرک تحصیلی والدین (به عنوان مقیاسی از وضعیت اجتماعی اقتصادی) ثبت شد.

از تمام شرکت کنندگان در مورد داشتن حیوان خانگی سگ و گربه یا هردو طی 12 سال اول زندگیشان پرسیده شد.

ارتباط بین سنی که اولین مجاورت طولانی با حیوانی خانگی صورت گرفته و تشخیص اختلالات روانی توسط مدلی آماری توضیح داده شده است که این مدل یک نسبت خطر - مقیاسی زمانی در مورد اینکه چند وقت یک بار رخدادهای مشخصی در گروه تحت مطالعه در مقایسه با فرکانس اتفاق افتادنشان در گروه کنترل رخ می دهد- در نظر می گیرد.

بررسی ها برای 4 محدوده ی سنی تولد تا 3 سالگی، 4 تا 5 سالگی، 6 تا 8 سالگی و 9 تا 12 سالگی انجام شد.

به نقل از یولکن: "به طور شگفت انگیزی این یافته بیان می کند که در کسانی که قبل از سیزدهمین سال تولدشان در کنار سگ قرار بگیرند به صورت قابل ملاحظه ای با احتمال کم‌تری- به اندازه ی 24 %- بعدها تشخیص اسکیزوفرنی داده می شود."

او می گوید: " آشکارترین اثر محافظتی در مورد کودکانی که در هنگام تولد حیوان خانگی داشتند یا اولین بار قبل از 3 سالگی در کنار سگ بودند مشاهده شد."

توضیحات قابل قبولی زیادی برای این اثر محافظتی بالقوه از ارتباط با سگ وجود دارد که شاید میکروبی مربوط به سگ باشد که داخل بدن انسان می شود و سیستم دفاعی بدن انسان را تقویت می کند و استعداد ژنتیکی ابتلا به این اختلالات را کاهش می دهد.

برای اختلال دوقطبی، نتایج مطالعه بیان می دارد که در مورد یک نوزاد و یا کودکی با سن بالاتر تاثیر و ارتباطی در احتمال ابتلا، چه از لحاظ مثبت و چه منفی، با در کنار سگ بودن، وجود ندارد.

روی هم رفته برای همه ی سنین تحت بررسی، در کنار گربه بودن، بی تاثیر است، چرا که این مطالعه نتوانست بین گربه سانان و کاهش و یا افزایش احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ارتباطی دریابد.

البته یولکن می گوید: " ما اندکی افزایش احتمال ابتلا به هر دو اختلال در مورد آن‌هایی که در سنین بین 9 تا 12 سالگی در کنار سگ بودند مشاهده کردیم که این مؤید آن است که زمان مجاورت ممکن است در تغییر یا عدم تغییر احتمال ابتلا تاثیرگذار باشد."

به نقل از یولکن:"درکی بهتر از مکانزیمی که دلیل وابستگی اختلالات روانی و مجاورت با حیوانات خانگی است به ما این امکان را می دهد تا تدابیری جهت پیشگیری و درمان این اختلالات بیاندیشیم و آنها را بهبود بخشیم."

منبع: پایگاه خبری دانشکده پزشکی جان هاپکینز