دانشمندان موفق شدند ناحیه ای از مغز که ترس را مهار می‌کند، کشف کنند

یک مطالعه که اخیراً در مجله‌ی Nature Communication به چاپ رسیده است، ناحیه‌ای جدید در مغز را شناسایی کرده که بروز و مهار ترس را کنترل می‌کند. یافته‌های این مطالعه کاربردهای مهمی برای درمان اختلال استرس پس از تروما (PTSD) دارد.

اگرچه تقریباً نیمی از افراد بالغ در آمریکا حداقل یک واقعه‌ی تروماتیک را طی دوران زندگی‌شان تجربه می‌کنند، اما بیشتر آن‌ها نشانه‌های PTSD را از خود بروز نمی‌دهند، نشانه‌هایی از قبیل یادآوری (فلاش بک)‌های ترسناک از واقعه، مشکلات خواب، و ناتوانی در غلبه بر ترس.

درمان‌های حال حاضر برای PTSD شامل داروها و تابش‌درمانی و گفتار درمانی می‌شوند. با این حال، بیشتر داروهای مربوط به PTSD تمامی نورون‌های مغزی را نشانه می‌گیرند و درمان‌های رفتاری هم به طور کامل خطر برگشت بیماری را رفع نمی‌کنند.

اما تحقیقات جدید ممکن است دانشمندان را یک گام به سمت تولید درمان‌های هدف‌دارتر، موثرتر و با اثرات طولانی‌تر به پیش ببرد.

Stephen Maren یک تیم تحقیقاتی را رهبری می‌کند که ناحیه‌ای جدید در تالاموس مغز را یافته‌اند، که پاسخ ما به ترس را کنترل می‌کند.

اگرچه این مطالعه روی جوندگان صورت گرفته، اما یافته‌های حاصل از آن در روشن شدن نحوه‌ی پاسخ‌دهی مغز انسان به ترس و همچنین طراحی و تولید درمان‌های جدید برای PTSD نیز راهگشا خواهد بود.

هسته‌ی رونینز (reuniens) برای مهار ترس حیاتی است.

پروفسور مارن و همکارانش از تصویربرداری بیان c-Fos برای ردیابی فعالیت‌های عصبی موش‌هایی که در معرض سناریوهای القا کننده‌ی ترس قرار گرفته بودند، استفاده کردند. آن‌ها ابتدا 5 صدای قابل شنیدن را با شوک‌های الکتریکی ملایمی که به پای جوندگان وارد می‌شد، جفت کردند. این کار باعث بیدارشدن حس ترس در جونده شده و پاسخ پاولوویان (یادگیری کلاسیک) را در پی داشت.

سپس تیم تحقیقاتی پروفسور مارن از معادل تابش‌درمانی برای موش‌ها استفاده کردند و به تدریج آن‌ها را در معرض آن 5 صدا برای دوره‌های طولانی‌تر قرار دادند.

در بخش مهار ترس، نورون‌های موجود در هسته‌ی رونینز فعال‌تر بودند و در انتظار محرک دردناک، بیشتر فعالیت می‌کردند. این امر نشان دهنده‌ی روند مهار ترس می‌باشد.

محققان همچنین از از ابزارهای دارویی-ژنتیکی (معروف به گیرنده‌های طراح که فقط توسط داروهای طراح فعال می‌شوند) برای مهار نورون‌ها در کورتکس پری فرونتال مغز استفاده کردند.

این نورون‌ها پیام‌های خود را به هسته‌ی رونینز می‌فرستادند، و آزمایشات نشان داد که مهارکردن آن‌ها قدرت سرکوب ترس را از جونده می‌گیرد.

دانشمندان پیش از این نیز می‌دانستند که " هسته‌ی رونینز اثرات شدیدی را از کورتکس پری فرونتال میانی می‌گیرد و ممکن است نقش محوری در تنظیم یادگیری‌های احساسی و خاطرات داشته باشد."

با این حال، نتایج جدید نشان داد که نورون‌های این ناحیه " برای مهار خاطرات ترسناک پاولوویان در موش‌ها حیاتی هستند."

محقق ارشد این پژوهش در مورد یافته‌های آن این چنین توضیح می‌دهد:" ما می‌دانیم که کورتکس پری فرونتال یک نقش تنظیم احساسات را برعهده دارد، و بنابراین درک چگونگی عملکرد آن جالب است. پژوهش ما، با شناسایی این اثرات کورتکس پری فرونتال بر هسته‌ی رونینز در تالاموس، ما را به سمت قسمت‌هایی از مغز می‌برد که برای عملکرد مهاری ترس اساسی هستند. این امر می‌تواند مسیر جدیدی برای طراحی و تولید داروها درمان‌ها و مداخلات جدید برای اختلالات روانی فراهم کند."

منبع: مدیکال نیوز