محققان توانستند رابطه‌ی بین نوعی بیماری چشمی و تخریب عصبی مغز را کشف کنند
یک تیم تحقیقاتی بین المللی، که توسط دانشمندانی از سنگاپور و ایالات متحده‌ی آمریکا، هدایت می‌شدند، شواهد جدیدی را یافته‌اند که نشان می‌دهد یک رابطه‌ی بنیادی بین تخریب و تضعیف چشم و مغز وجود دارد.
یک تیم تحقیقاتی بین المللی، که توسط دانشمندانی از سنگاپور و ایالات متحده‌ی آمریکا، هدایت می‌شدند، شواهد جدیدی را یافته‌اند که نشان می‌دهد یک رابطه‌ی بنیادی بین تخریب و تضعیف چشم و مغز وجود دارد. آن‌ها دریافتند که اختلافات ژنتیکی در یک ژن آمیلوئید بتا به طور قابل ملاحظه‌ای با افزایش احتمال ابتلا به گلاکومای زاویه‌ی باز اولیه POAG، که شایع‌ترین نوع این بیماری محسوب می‌شود و علت اصلی نابینا شدن در جهان است، رابطه دارد. این ارتباط به خصوص در کسانی که اجدادشان در آفریقا زندگی می‌کرده‌اند، دیده شده است! این ریسک بالا در جمعیت آفریقایی‌ها بسیار شایع بوده است ( نزدیک به 20 درصد)، و در عمل در دیگر گروه‌ها‌ی نژادی دیده نشده است.
یافته‌ها‌ی این پژوهش شک دانشمندان را که احتمال می‌دادند گلاکوما تنها یک بیماری چشمی نباشد را تایید کرده و آن را به تخریب اعصاب مغز نیز مرتبط می‌سازد. دو شاهد متفاوت در این مسیر یافت شده است. در درجه‌ی اول، اختلافات ژنتیکی در خانواده‌ی ژن آمیلوئید بتا دیده شده و ارتباط آن با خطر ابتلا به POAG اثبات شده است. در درجه‌ی دوم، رسوب‌ها‌ی آمیلوئید بتا در بافت مغزی بیمارانی که به POAG مبتلا بوده‌اند، نسبت به افراد عادی، به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرده است. این یافته‌ها تخریب چشم را به تخریب احتمالی مغز مرتبط می‌سازند، چرا که آمیلوئید بتا یکی از علل بسیار شایع مرگ سلول‌ها‌ی عصبی در بیماری آلزایمر و دمانس محسوب می‌شود. نتایج این مطالعه در ژورنال JAMA در نوامبر2019 به چاپ رسیده است.
یک مطالعه‌ی چندنژادی دیگر که اخیرا اجرا شده است-پژوهش اپیدمیولوژیک ژنتیکی روی سلامت و پیری افراد بالغ در ایالات متحده- شیوع بیش از اندازه‌ی POAG را در افرادی که نژاد آفریقایی داشته‌اند (16.1 درصد) نسبت به افراد آسیای شرقی (9.9 درصد) و اروپایی‌ها (7.4 درصد) تایید می‌کند.
جمعیت آفریقایی‌ها یک گنجینه‌ی ژنتیکی از اطلاعاتی را در اختیار ما قرار می‌دهد که می‌تواند نمایانگر راهکارهای جدید برای مقابله با بسیاری از بیماری‌ها، از جمله گلاکوما، باشد. در نتیجه، این گروه تحقیقاتی مصمم شد تا مطالعه‌ی مربوط به POAG را در افراد آفریقایی و کسانی که منشا آفریقایی دارند، به اجرا برساند تا نگرش بیولوژیکی و بالینی جدیدی را به دست آورد که ممکن است در جمعیت‌ها‌ی آسیایی یا اروپایی وجود نداشته باشد.
مطالعه‌ی JAMA بر جمعیت آفریقایی‌ها، یافته‌ها‌ی جدیدی را ارائه می‌کند که انتظار می‌رود نگرش کنونی محققان به گلاکوما را تغییر دهد. همچنین، محققان تحقیقات خود را برای یافتن مکانیزم‌ها‌ی حفظ رشته‌ها‌ی عصبی، که می‌تواند روشن کننده‌ی راه برای درمان بیماری‌ها‌ی زیادی باشد، را آغاز کرده اند.
دکتر Michael Hauser، استاد پزشکی و چشم پزشکی مرکز پزشکی دانشگاه دوک، می‌گوید: گلاکوما در جمعیت آفریقایی شدید بوده، خیلی زود آغاز شده، و اغلب به کوری منتج می‌شود. داده‌ها‌ی ما نشان می‌دهد که گلاکوما در آفریقا نسبت به اروپا و آسیا، ساختار ژنتیکی متفاوتی دارد. ما امیدواریم که پژوهش ما، در راه درک بهتر گلاکومای آفریقایی، بتواند به حفظ بینایی در افرادی که اجداد آفریقایی دارند، در سراسر دنیا، کمک کند.
دکتر Khor Chiea Chuen، رهبر گروه تحقیقاتی در GIS می‌گوید: خانواده‌ی افرادی که دچار گلاکوما شده‌اند، از نظر ژنتیکی از شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری برخوردارند. هرچه بیماری زودتر خود را نشان دهد، و هرچه شدیدتر باشد، احتمال اینکه خانواده بیمار نیز در خطر ابتلا به آن قرار داشته باشند، بیشتر شده و احتمالا باید مداخلات پزشکی بالقوه هم زودتر بررسی شود.
مشابه دیگر پژوهش‌ها‌ی از این دست، حجم نمونه‌ی بسیار بالایی مورد نیاز است، و این مطالعه با اختلاف زیاد، بزرگترین حجم نمونه‌ی بیماران POAG از نژاد آفریقایی را در دنیا دارد، که از قاره‌ها و کشورهای زیادی انتخاب شده‌اند.
پروفسور پاتریک تن Patrick Tan، مدیر اجرایی GIS می‌گوید: این یافته‌ها برای تلاش برای درک این موضوع که چرا برخی افراد در همان اوایل زندگی از گلاکومای شدید رنج می‌برند، بسیار حیاتی می‌باشد. همچنین این یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که تخریب چشم و مغز می‌توانند از نظر فیزیکی و مکانیکی به یکدیگر مرتبط باشند. این پژوهش ممکن است به راه حلی برای کاهش سرعت بروز بیماری و کاهش شدت آن، منجر شود.
منبع: مدیکال اکسپرس
نوشته های مرتبط