مطالعه‌ای جدید در NIH توضیح می‌دهد که مغز موش‌ها چگونه می‌تواند سیگنال‌های درد را تشدید و تضعیف کند
مطالعه‌ای جدید در موش‌ها از نقش ناشناخته‌ی بخش مرکزی آمیگدال پرده برداشت که می‌تواند در تشدید و تضعیف سیگنال‌های درد در مدارهای مغزی نقش داشته باشد.
مطالعه‌ای جدید در موش‌ها از نقش ناشناخته‌ی بخش مرکزی آمیگدال پرده برداشت که می‌تواند در تشدید و تضعیف سیگنال‌های درد در مدارهای مغزی نقش داشته باشد.
یاریمار کاراسکولیو نویسنده ارشد این مقاله و دانشمند NCCIH (بخشی از موسسه ملی سلامت آمریکا) گفت: " ما می‌دانیم که درد ثابت و یکنواخت نیست و می‌تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی تعدیل شود. مطالعه‌ی اخیر نشان داد بخش مرکزی آمیگدال که مدت زیادی نقش آن در پردازش ترس شناخته شده بود، می‌تواند علائم درد را برطرف کند. با این حال مطالعات دیگر به نقش بخش مرکزی آمیگدال در سرکوب درد یا تحریک یک پاسخ تسکین دهنده اشاره کرده‌اند. این مطالعه از آنچه در ابتدا تناقض در تحقیقات اولیه به نظر می‌رسید پرده برداشت و نشان داد در آمیگدال مرکزی یک "سوییچ" وجود دارد که می‌تواند سیگنال‌های درد را تشدید یا تضعیف کند."
این "سوییچ" بیشتر شبیه "رئوستای درد" عمل می‌کند، شبیه به یک ترموستات خانگی که دمای آن را تنظیم می‌کند، رئوستای درد به سیگنال درد پاسخ می‌دهد و احساس درد را تعدیل می‌کند. محققان دریافتند که در موش‌ها فعالیت در سلول‌های عصبی که پروتئین کیناز C-دلتا (CeA-PKCδ) را بیان می‌کنند، رئوستای درد را افزایش می دهد و در پاسخ های مربوط به درد، افزایش ایجاد می‌کند. درمقابل محققان دریافتند فعالیت در نورون‌هایی که سوماتو استاتین (CeA-Som) را بیان می‌کنند، رئوستای درد را خنثی می‌کند، مانع ایجاد درد یا مانع فعالیت زنجیره‌ی اعصاب مورد نیاز برای ایجاد درد می‌شود.
طی این آزمایشات، محققان می‌توانستند از رویکرد ژنتیک مولکولی بهره‌مند باشند که به آنها اجازه می‌داد با ماده‌‌ی فلوئورسنت فعالیت دونوع سلول آمیگدال مرکزی را برچسب‌گذاری و دستکاری کنند. آنها دریافتند هنگامی که نورون‌های CeA-PKCδ را مسدود می‌کنند، فعالیت درد کاهش می‌یابد. هنگامی که محققان نورون‌های CeA-Som را فعال کردند، پاسخ تسکین دهنده قابل توجهی در موش مشاهده نمودند.
هلن لنگوین، MD، مدیر NCCIH گفت:" این درک جدید از نقش دوگانه‌ی آمیگدال، و مسیرهایی که می‌تواند ادراک درد را تشدید و یا پاسخ تسکین دهنده‌ای ایجاد کند، برای فهمیدن اینکه چگونه درد بروز می‌کند بسیار مهم است. همچنین سرنخ‌هایی به محققان می‌دهد تا در مورد یاد گرفتن اینکه چگونه می‌توانیم درد را با تغییر دادن آنچه در مغز اتفاق می‌افتد، مدیریت کنیم، تحقیق کنند."
از آنجایی که ادراک درد برای بقا ضروری است، می‌تواند بر اثر عواملی مانند انتظارات، تجربیات قبلی و زمینه وقوع درد، تقویت یا سرکوب شود. این تیم تحقیقاتی که توسط دکتر کاراسکولیو مدیریت می‌شوند، تحقیقات پایه‌ای درمورد مکانیسم‌های آناتومی، مولکولی و سلولی انجام می‌دهند تا فهم بهتری از مکانیسم ایجاد درد در مغز به‌دست آورند.
تقریبا 40 درصد بودجه کلی NICCH بر درد متمرکز است.
درد شایع‌ترین دلیلی است که در ایالات متحده، بیماران را به دنبال مراقبت‌های پزشکی می‌کشاند. بررسی موسسه‌ی ملی سلامت در سال 2012 نشان داد که حدود 11 درصد از بزرگسالان ایالات متحده هر روز درد دارند و بیش از 17 درصد آنها درد‌های شدیدی تجربه می‌کنند.
این مقاله یافته‌های تحقیقاتی پایه‌ای را توصیف می‌کند. تحقیقات پایه‌ای، درک ما را نسبت به رفتار و بیولوژی انسان ارتقا می‌بخشد که برای پیشبرد روش‌های جدید و بهتر برای پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری‌ها ضروری است. علم یک فرایند غیرقابل پیش‌بینی و افزایشی است. افزایشی به این معنا که هر یافته تحقیقاتی بر یافته‌های قبلی غالبا به روش‌های غیر منتظره‌ای استوار است. بیشتر پیشرفت‌های بالینی، بدون اطلاع از تحقیقات بنیادی امکان پذیر نیست.
منبع: NIH
نوشته های مرتبط