اندازه گیری افکار، هنگام یادگیری علوم جدید

در یک مطالعه یادگیری جدید، محققان توانستند نشان دهند که اطلاعات ادراکی جدید در کنار ابعاد مکانی به شکل یک نقشه‌ی ذهنی، در هیپوکامپ ذخیره می‌شوند. این محققان الگوهای فعالیت مغزی را مشاهده کردند که نشان می‌داد مکانیزم عصبی که به جهت‌یابی در فضای فیزیکی کمک می‌کند، ممکن است در یادگیری علوم ادراکی نیز دخیل باشد.

نویسنده‌ی این مقاله، Stephanie Theves می‌گوید: ما به عنوان انسان، به طور قابل توجهی در نحوه‌ی استفاده از اطلاعاتمان انعطاف‌پذیر هستیم، برای مثال قادریم چیزی که قبلا در چند تجربه کوتاه یاد گرفته‌ایم را در شرایط جدید و یا برای حل مشکلاتی که تا به حال مستقیما با آن برخورد نکرده‌ایم، به کار ببریم. اگر شما در شهری که در آن زندگی می‌کنید، قدم بزنید قادر خواهید بود بدون اینکه تجربه‌ی قبلی داشته باشید، یک مسیر میان‌بر جدید برای خود پیدا کنید. دلیل این امر آن است که مغز یک نقشه‌ی مکانی فرضی از شهر را برای شما ارائه می‌کند. ممکن است دیگر حالات دانش نیز به این صورت خود را ارائه کنند. ما در ذهن خود برای تشخیص یک خودروی مسابقه‌ای، از یک کامیون، ایده‌ی مشخصی داریم. هنگامی که با یک خودروی ناشناخته روبرو می‌شویم، می‌توانیم با استفاده از ارتباطات مشخصات مرتبط با آن وسیله، این خودروی جدید را در نقشه‌ی ذهنی خود جای دهیم، و دریابیم که این خودرو از کدام نوع می‌باشد. بنابراین ممکن است ما با قرار دادن مثال‌های جدید در نقشه‌ی ذهنی خود، به طور ناخودآگاه نتیجه گیری کنیم.

در این پژوهش، داوطلبان طی یک دوره دو روزه، یک دانش جدید را آموختند. برای این کار، آن‌ها یادگرفتند که تصاویر انتزاعی (که تا به حال ندیده بودند) را بر اساس یک سری ویژگی‌های خاص، در دو گروه، دسته بندی کنند. به دنبال این مرحله‌ی یادگیری، از داوطلبان اسکن MRI گرفته شد، تا بررسی کنند که آیا مغز اطلاعات مرتبط به یادگیری این ایده جدید را در یک فرمت نقشه مانند، که هر تصویر را می‌توان در آن مکان‌یابی کرد، ترکیب و ذخیره می‌کند، یا خیر.

Theves می‌گوید: فرآیند یادگیری ایده‌های جدید برای ما جذاب است، چرا که به ما اجازه می‌دهد در حین یادگیری دانش جدید، فواصل را در فضای ادراکی اندازه گیری کنیم. آن‌ها در هلند، نزدیکی اشیاء به یکدیگر در فضای ذهنی را با ثبت سیگنال‌هایی که در پاسخ به آن جسم، از هیپوکامپ گسیل می‌شوند، اندازه گیری می‌کنند. او ادامه می‌دهد:" نکته جالب این است که ما می‌توانیم یک مقیاس بسیار دقیق از اجسام در فضا را ببینم، که از همین نکته نیز نتیجه گرفتیم که اطلاعات جدید در مغز در یک فرمت نقشه مانند سازماندهی می‌شوند."

انعطاف پذیری انسان در به کارگیری دانش احتمالا از همین ساختارِ سازماندهی شده نشات می‌گیرد. در بلند مدت، نتایج این بررسی‌ها می‌توانند جبنه‌های کلیدی از هوش انسان، مانند توانایی نتیجه گیری (استنباط) و تعمیم دادن را توضیح دهد. درک چگونگی دریافت حالت ارائه‌ی دانش و سازماندهی آن در مغز می‌تواند برای بهبود روش‌های آموزشی نیز مورد استفاده قرار گیرد.

منبع: مدیکال اکسپرس