شناسایی آمادگی مغز برای اقدام / با دیدن نحوه‌ی آمادگی مغز، می‌توان عملکردهای ماهرانه را پیش بینی کرد

دانشمندان علوم اعصاب در دانشگاه Bangor و همچنین UCL برای اولین بار فرآیندهایی که در مغز چند میلی ثانیه قبل از انجام مجموعه‌ای از اعمال، رخ می‌دهد را شناسایی کرده‌اند. این اعمال برای سخن گفتن، نوشتن، ورزش و یا نواختن آلات موسیقی ضروری هستند. این پروژه با استفاده از اندازه گیری میدان‌های مغناطیسی بسیار کوچک خارج از سر داوطلب، و شناسایی الگوهای منحصربه فرد ایجاد شده پیش از اجرای هر عمل، انجام شده است. آن‌ها تفاوت‌هایی در این الگوهای عصبی شناسایی کرده‌اند که می‌تواند به عملکرد ماهرانه یا ناشیانه‌ی داوطلب منجر شود.

در ادامه‌ی پژوهش‌های بیشتر، این اطلاعات جدید می‌تواند به توسعه‌ی مداخلاتی منجر شود که می‌تواند در بازتوانی پس از سکته یا بهبود کیفیت زندگی در افراد مبتلا به لکنت زبان، دیسپراکسیا و دیگر شرایط مشابه، کمک کننده باشد.

نویسنده‌ی ارشد مقاله، دکتر کاتیا کورنیشوا از دانشکده‌ی روانشناسی دانشگاه بنگور اهمیت این یافته‌ها را این گونه توضیح می‌دهد: "با استفاده از یک تکنیک غیرتهاجمی که فعالیت مغز را (در جریان اتفاقات) در مقیاس میلی ثانیه اندازه گیری می‌کند، قادر بودیم فعالیت مغزی داوطلبان را در حین آماده شدن و حرکت دادن انگشت شان، ردیابی کنیم. این امر نشان می‌دهد که مغز چندمیلی ثانیه قبل از اعمال پیچیده، با قرار دادن اعمال در یک ترتیب درست، برای انجام آن آماده می‌شود.

با بازبینی ایمپالس‌های مغزی، ما می‌توانستیم ببینیم هنگامی که داوطلب در حال تولید دنباله‌های (الگوهای) درست و دقیق (بدون اشتباه ) بوده است، هر عمل در هنگام انجام به درستی زمان بندی شده و ترتیب آن نیز به درستی انجام می‌شد. با این حال، هنگامی که اشتباهی رخ می‌داد، می‌شد مشاهده کرد که توالی اعمال به خوبی تعریف نشده و به صورت اعمال مشخص جداگانه قابل تمیز دادن نبوده است. به نظر می‌رسد که در الگوهای مغزی، هرچه توالی‌ها تجمع یافته‌تر، و غیرقابل تمایز‌تر باشند، داوطلبان در ایجاد توالی اعمال و زمان بندی درست، دچار اشتباهات بیشتری می‌شوند."

پروفسور نیل برگس، از موسسه‌ی علوم اعصاب شناختی UCL و همکار این پژوهش، می‌گوید: " در کمال تعجب ما دریافتیم که این الگوی آمادگی به طور اولیه قالب جای‌گیری (اولین حرکت، دومین حرکت و...) را منعکس می‌کند، که می‌تواند در طول توالی‌های مختلف مجددا مورد استفاده قرار گیرد، همانند کشوی کابینتی که فرد می‌تواند اشیای مختلفی را هر بار در آن بچیند. مغز می‌تواند با تهیه این نقشه برای توالی‌های جدید و سازماندهی آن‌ها، دائما کارآمد و منعطف باشد.

متاسفانه، با توجه به نبود درمان موثر، اختلالات در کنترل توالی‌ها می‌تواند زندگی روزمره را به طور جدی مختل کند. در نهایت این مطالعه می‌تواند به توسعه‌ی سیستم‌های رمزگشایی منجر شود که بتواند در لحظه فیدبک خود را به مصرف کننده ارائه کند. اینکار می‌تواند به افراد کمک کند که مغز خود را تمرین دهند که حالت آمادگی درست خود را ایجاد کند و بر مشکلاتی مانند لکنت و دیسپرکسیا فائق آیند. ما امیدواریم که این بینش جدید بتواند به توسعه‌ی واسط‌های مغز-رایانه‌ی بهبود یافته نیز منجر شود. این واسط‌ها می‌توانند برای افرادی که کل بدن آن‌ها فلج شده یا دچار سندرم قفل شدگی هستند، به کار رود.

منبع: ساینس دیلی