برای اولین بار، سلولهای بنیادی برای تولید سلولهای ایجاد کنندهی دوپامین در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون، کاشته شد
سلولهای نیا (Precursor) سلولهای تولید کنندهی دوپامین، در مغز بیمار مبتلا به پارکینسون کاشته شد. این بیمار اولین فرد از 7 بیماری است که این درمان آزمایشی جدید را دریافت میکند.
سلولهای نیا (Precursor) سلولهای تولید کنندهی دوپامین، در مغز بیمار مبتلا به پارکینسون کاشته شد. این بیمار اولین فرد از 7 بیماری است که این درمان آزمایشی جدید را دریافت میکند.
این رویکرد از سلولهای بنیادی پرتوان (iPSCs) استفاده میکند، که با استفاده از برنامهدهی مجدد سلولهای گرفته شده از خون یا پوست فرد بیمار، تولید میشوند. این سلولها به حالت سلولهای بنیادی تغییر یافته و قادرند که تقریبا به همهی انواع سلولی تمایز پیدا کنند.
دانشمندان دانشگاه کیوتو میتوانند iPSCها را به سلولهای نیای نورونهای تولید کنندهی دوپامین تبدیل کنند. تخریب پیش روندهی این نورونها در قسمتی از مغز که نیگرا نامیده میشود، و کاهش ترشح دوپامین در یک قسمت متصل به آن، به نام استریاتوم، به نشانههای حرکتی شناخته شدهی پارکینسون منجر میشود.
ماه گذشته، دکتر تاکایوکی کیکوچی جراح مغز و اعصاب، 2.4 میلیون سلول نیای دوپامین را در مغز این بیمار مبتلا به پارکینسون کاشت. تیم تحقیقاتی این سلولها را در 12 مرکز فعالیت دوپامین، طی 3 ساعت، کاشتند. محقق سلولهای بنیادی، جون تاکاهاشی و همکارانش، این سلولهای نیا را از iPSCهایی که از پوست یک فرد اهدا کنندهی ناشناس گرفته شده بودند، کشت کردند.
تاکاهاشی میگوید: بیمار وضعیت خوبی داشته و تا کنون هیچ واکنش منفی بروز نداده است. او طی 6 ماه تحت نظارت خواهد بود. در صورتی که مشکلی برای او ایجاد نشود، 2.4 میلیون سلول نیای دوپامینی دیگر نیز در مغز او کاشته خواهد شد.
6 بیمار مبتلا به پارکینسون دیگر نیز این درمان سلولهای بنیادی را دریافت خواهند کرد، که به محققان اجازه میدهد دادههای مربوط به امنیت و اعتبار این پروژه را تا انتهای سال 2020 جمع آوری کنند. به گفتهی تاکاهاشی، این درمان میتواند با استفاده از سیستم تاییدیهی سریع ژاپن برای حوزههای بازساختی پزشکی، تا اوایل سال 2023 به بازار راه پیدا کند. او میگوید البته همه اینها به این بستگی دارند که نتایج این پروژه چقدر خوب باشد!
در سال 2017، تاکاهاشی و تیمش، نشان داده بودند که نورونهای تولید کنندهی دوپامین کاشته شده در مغز میمونها، آنها را قادر میسازد تا بدون کمک خارجی، طی 2 سال بتوانند حرکت کنند. همچنین، سلولهای کاشته شده هیچ حرکت نامنظم یا غیرطبیعی را در میمونها ایجاد نکردند، هیچ گونه توموری تشکیل ندادند (یکی از مهمترین نگرانیها در حوزهی استفاده از درمانهای iPSC)، و هیچ گونه پاسخ ایمنی غیرقابل درمانی (توسط درمانهای مبتنی بر سرکوب ایمنی) ایجاد نکردند.
در سال 2014 نیز یک زن ژاپنی اولین بیماری بود که سلولهای شبکیهی کشت شده توسط iPSC برای درمان یک بیماری موسوم به age-related macular degeneration را دریافت کرده بود.
منبع: parkisnson news today
نوشته های مرتبط