تنبلی چشم در دوران کودکی می‌تواند بر رشد و عملکرد مغز تاثیر بگذارد.

محققان دانشگاه واترلو، بریتیش کلمبیا، و اوکلند، تفاوت‌هایی در نحوه پردازش اطلاعات بینایی توسط مغز، در بیماران مبتلا به انواع مختلف تنبلی چشم پیدا کرده‌اند. آنها اولین کسانی هستند که نشان دادند هنگامی‌که هردو چشم باز هستند، مغز می‌تواند توجه را از چشم تنبل، منحرف کند.

Ben Thompson، استاد دانشگاه واترلو می‌گوید: درمان‌های کنونی برای تنبلی چشم مراحل اولیه‌ی فرآیند پردازش اطلاعات بینایی در مغز را هدف قرار می‌دهند. نتایج این مطالعه نشان داد که درمان‌های جدیدتری برای هدف قرار دادن سطوح بالاتر پردازش‌های مغزی، مانند توجه، مورد نیاز است.

تنبلی چشمی، یا Amblyopia، نوعی از دست دادن بینایی است که از مشکلاتی در مغز ریشه می‌گیرد، خصوصا هنگامی‌که کودکان در حال توسعه‌ی eye turn (انحرافی) هستند و یا تفاوت عمده در خطاهای انکساری بین دو چشم (anisometropic type) وجود دارد. ورودی‌های نامساوی و نامتناسب از دو چشم، باعث می‌شود که مغز اطلاعات ورودی از چشم ضعیف‌تر را حین رشد نادیده بگیرد. به صورت رایج، چشم پزشکان همه‌ی انواع بیماری تنبلی چشم را به یک صورت درمان می‌کردند، چرا که نقص بینایی فرد در همه بیماری‌ها به یک شکل به نظر می‌رسید.

در این مطالعه، محقق ارشد Amy Chow، و همکارانش از بیماران خواستند که به یک مجموعه از نقاط خاص در بین گروهی از نقاط فرعی (برای پرت کردن حواس) توجه کنند، در حالی که همه‌ی این نقاط بر روی یک صفحه نمایش در حال حرکت بودند. در عین حال، نقاط ردیابی شونده تنها در یک چشم (در چشم ضعیفتر) و سایر نقاط تنها توسط چشم قوی‌تر قابل رویت بودند.

برای افراد سالم حاضر در آزمایش، و افراد مبتلا به anisometropic amblyopia، نشان دادن تصاویر مختلف مشکلی به وجود نیاورد. هردو گروه قادر بودند بر عوامل حواس‌پرتی غلبه کرده، و نقاط را با موفقیت ردیابی کنند. در سوی دیگر، بیماران مبتلا به strabismic amblyopia قادر نبودند هنگامی‌که نقاط هدف تنها به چشم ضعیف‌تر نشان داده می‌شد، توجه خود را به نقاط هدف گذاری شده معطوف کنند.

چاو می‌گوید: یکی از دلایل اساسی اینکه چرا افراد مبتلا به تنبلی چشم دچار ضعف بینایی هستند به چگونگی سرکوب کردن چشم ضعیف‌تر توسط مغز بر می‌گردد. چشم ضعیف‌تر باز است شبکیه آن سالم است، و اطلاعات را به مغز می‌فرستد، با این حال این اطلاعات به آگاهی فرد نمی‌رسد، چرا که مغز تصمیم می‌گیرد از آن استفاده نکند.

این نقص می‌تواند در کودکی تصحیح شود، اما کارایی درمان‌ها بسیار متغیر است و این یافته‌ها گامی‌ بلند در توسعه درمان‌های موثرتر برای تصحیح تنبلی چشم به شمار می‌رود.

منبع: مدیکال اکسپرس