الگوی اتصالات مغزی در fMRI افراد مبتلا به میگرن مزمن و میگرن اپیزودیک متفاوت است

محققان این مطالعه، ۲۰ فرد مبتلا به میگرن اپیزودیک یا مزمن و ۲۶ فرد سالم را انتخاب کردند. همه شرکت‌کنندگان این مطالعه تحت ارزیابی fMRI در دانشگاه میشیگان قرار گرفتند که در آن از آنها خواسته شد استراحت کنند و تمرکز بصری روی صفحه نمایش پیش رویشان داشته باشند و سعی کنند به چیزی فکر نکنند، سپس تغییرات سیگنال وابسته به سطح اکسیژن خون (BOLD_sv) در فرکانس‌های پایین (۰/۰۱-۰/۱۹۸ هرتز) محاسبه شد.

بیماران و گروه کنترل از نظر سن (۰/۴۲۸ = P) و جنس (۰/۸۱۸ = P) تعادل مناسبی داشتند. در بین بیماران، بیماران مبتلا به میگرن مزمن یا اپیزودیک از نظر طول مدت بیماری (۰/۹۴۵ = P)، آستانه درد ایکتال ترمال (۰/۲۰۲ = P)، شدت درد ایکتال (۰/۲۴۶ = P)، یا تست تاثیر سردرد ۶موردی (۰/۰۸۶ = P) تفاوت چندانی نداشتند.

بین شرکت کنندگان گروه کنترل و بیماران مبتلا به میگرن، و بین بیماران مبتلا به میگرن مزمن و اپیزودیک، تغییرات منطقه‌ای خاص در الگوهای BOLD_sv مشاهده شد. محققان این مشاهدات را میانگین گرفتند و نمودارهای میان-همبستگی نشان داد که نوسانات سیگنال BOLD در یک الگوی زمانی همگام شده بین مسیرهای سه گانه‌ی نخاعی-تالاموسی-قشری و مسیرهای فرونتوپریتال بوده است.

با استفاده از تحلیل همبستگی شرطی مستقیم، الگوهای استحکام (۰/۰۵>P) و تغییرپذیری (۰/۰۵>P) بین هسته خلفی داخلی شکمی و قشر حسی-پیکری اولیه با اتصال عملکردی پویا (dFC) بین شرکت‌کنندگان گروه کنترل و بیماران، متفاوت بود. بیماران مبتلا به میگرن مزمن در مقایسه با شرکت کنندگان گروه کنترل به طور قابل توجهی استحکام dFC بیشتر و تغییرپذیری کمتری داشتند (همه ۰/۰۵>P). بیماران مبتلا به میگرن اپیزودیک تغییرپذیری dFC بالاتری داشتند (۰/۰۵>P).

همه بیماران در مقایسه با شرکت کنندگان گروه کنترل، استحکام dFC کاهش یافته‌ای بین قشر پریتال تحتانی و قشر خلفی جانبی پری فرونتال راست داشتند (۰/۰۱>P)، که بیشتر توسط بیماران مبتلا به میگرن اپیزودیک (۰/۰۱>P) نسبت به میگرن مزمن (۰/۰۵>P) ایجاد می‌شد.

شدت سردرد با افزایش BOLD_sv در هسته‌ پولوینار میانی چپ (۰/۰۶= P و۰/۶۹۷=r)، قشر اولیه حسی-پیکری (۰/۰۱۰= P و۰/۶۶۲=r)، هسته نخاعی سه قلوی راست (۰/۰۲۵= P و۰/۵۹۵=r)، و اینسولای خلفی پشتی (۰/۰۳۸= P و۰/۵۵۸=r) مرتبط بود.

از محدودیت‌های این مطالعه می‌توان به تعداد کم بیماران مبتلا به میگرن مزمن و اپیزودیک اشاره کرد، ضمن این که یافته‌ها ممکن است تنها توسط زیرمجموعه‌ای از تمام بیماران به دست آید.

به صورت کلی محققان این مطالعه نتیجه گرفتند که میگرن با تغییراتی در نوسانات زمانی سیگنال در مسیرهای صعودی سه‌گانه‌ی حسی-پیکری و مسیرهای تعدیلی نزولی مرتبط است، و این امر ممکن است درد و بیش‌فعالی عصبی مرتبط با میگرن را توضیح دهد. الگوهای متضاد ارتباط متغیر با زمان در مسیرهای تالاموکورتیکال و فرونتوپریتال می‌تواند با یکپارچگی غیرطبیعی شبکه و بی‌ثباتی برای انتقال و متعادل‌سازی درد مرتبط باشد.

منبع: www.neurologyadvisor.com