تحریک الکتریکی فراجمجمه ای (26)

تعامل تحریک مغزی و فارماکولوژی:

هنگامی که بواسطه tDCS تغییراتی در مغز رخ می دهد، این پتانسیل به وجود می آید که اثرات فعل و انفعالات دارویی نیز تحت تاثیر قرار گیرد. در حال حاضر مشخص شده است که برخی داروهای خاص مانند: داروهای نورولپتیک، ضد صرع، ضد افسردگی، بنزودیازپین ها و لوودوپا (L-Dopa داروی درمان پارکینسون)، اثرات tDCS را تا حدی تعدیل می کند و مطالعات دیگر نشان داده اند که در حضور برخی داروهای اعصاب یک مونتاژ با قطبیت خاص نسبت به نشانه های مشادهده شده در افراد سالم، نتایجی خلاف انتظار و یا حتی متضاد ارائه داده است.

این مشاهدات مفید هستند اما این فعل و انفعالات دارویی ، در سطح وسیعی بررسی نشده است و به صورت کلی چگونگی تاثیر آنها بر عملکرد مغز ناشناخته مانده است. اما طبق اطلاعات موجود ، پیشنهاد می شود که ممکن است مصرف دارو عملکرد مغز تحت tDCS را تغییر دهد.

این نگرانی نه تنها در مورد داروهای اعصاب و روان بلکه در مورد مواد و داروهای معمول که مصرف آنها نیز زیاد است، وجود دارد. برای مثال مصرف نیکوتین می تواند تحریک پذیری توسط tDCS را تغییر دهد.

برای مثال در مطالعه ای که بر روی افرادی که مصرف ماریجوانا (ماده ای که مصرف آن در دنیا بسیار گسترده است) داشتند انجام شد، پژوهشگران دریافتند: 1- افراد مصرف کننده ماریجوانا نسبت به گروه شم در هنگام تصمیم گیری محافظه کارتر برخورد می کردند. 2- در حالیکه تحریک آنودال در DLPFC قدرت تصمیم گیری در افراد سالم را بهبود می بخشید، در افراد مصرف کننده ماریجوانا، تحریک آنودال چپ و همچنین آنودال راست DLPFC گرایش به ریسک پذیری در این افراد را افزایش می داد. 3- تحریک آنودال راست و کاتودال چپ در DLPFC به طور معناداری با کاهش ولع مصرف ماریجوانا در ارتباط بود.

بسیاری از محققان افرادی که در 24 ساعت قبل از آزمون از مواد مخدر(به صورت تفریحی) استفاده کرده اند را از مطالعه حذف می کنند اما پژوهش های بیشتری در این زمینه نیاز است تا بتوان به ارتباط بین آین دو مسله واقف شد.