وقتی نوبت به شنیدن کلمات می‌رسد، تقسیم کار بین دو نیمکره‌ی مغز وجود دارد
دانشمندان یک "تقسیم کار" جدید در رابطه با چگونگی درک کلمات و دیگر اصوات شنیده شده میان دو نیمکره‌ی مغز کشف کرده‌اند.
دانشمندان یک "تقسیم کار" جدید در رابطه با چگونگی درک کلمات و دیگر اصوات شنیده شده میان دو نیمکره‌ی مغز کشف کرده‌اند. این یافته بینش‌های جدیدی درباره پردازش گفتار ارائه می‌کند و به روش‌های هدف قرار دادن اختلالات شنوایی اشاره دارد.
نیمکره‌های چپ و راست مغز خصوصیات گفتار را به طور متفاوتی تلفیق می‌کنند، که از لحاظ ریاضیاتی با میدان مدولاسیون (زمینه) نشان داده شده است. در حالی که نیمکره‌ی چپ تغییرات زمان را تلفیق می‌کند (نیمرخ راست)، نیمکره‌ی راست تغییرات فرکانس را تلفیق می‌کند (نیمرخ چپ).
"ادین فلینکر" نویسنده اصلی مقاله و استادیار دپارتمان عصب شناسی دانشکده پزشکی NYU می‌گوید: «یافته‌های ما به راهی تازه برای اندیشیدن درباره تقسیم کار بین نیمکره‌های راست و چپ اشاره دارند. درحالی که نقش‌های دو نیمکره هنگام گوش دادن با هم همپوشانی دارند، نیمکره‌ی چپ چگونگی تغییرات صداها در طول زمان را می‌سنجد برای مثال هنگام آهسته‌تر و سریعتر صحبت کردن، نیمکره‌ی راست بیشتر با تغییرات فرکانس هماهنگ است، که نتیجه‌اش دگرگونی در زیر و بمی است.»
مشاهدات بالینی در قرن 19 نشان داده‌اند که آسیب به نیمکره‌ی چپ و نه به راست، پردازش زبان را معیوب می‌کند. در حالی که پژوهشگران دسته‌ای از فرضیات را درباره‌ی نقش نیمکره‌های چپ و راست در گفتار، زبان و دیگر جنبه‌های شناخت ارائه کرده اند، ساز و کارهای عصبی زیربنای عدم تقارن مخ همچنان محل بحث هستند.
در این مطالعه که در مجله Nature Human Behavior منتشر شده است، پژوهشگران به دنبال آن بودند تا ساز و کارهای زیربنای پردازش گفتار را با هدف افزایش دانش در زمینه ساز و کارهای پایه‌ای تحلیل گفتار و علاوه بر آن، غنی‌تر کردن ابزارهای تشخیصی و درمانی اختلالات زبان، توضیح دهند.
برای انجام این کار، آن‌ها ابزارهای جدیدی برای دستکاری گفتار ضبط شده ساختند، سپس این صداهای ضبط شده را در مجموعه ای از پنج آزمایش شامل آزمایش‌های رفتاری و دو نوع ثبت فعالیت مغزی استفاده کردند. آن‌ها از مگنتوانسفالوگرافی (MEG) که سنجش میدان‌های مغناطیسی ریز تولید شده توسط فعالیت مغزی را به دست می‌دهد و همچنین از الکتروکورتیکوگرافی (ECoG)، با ثبت مستقیم از درون مغز در بیمارانی که داوطلبانه جراحی شدند، استفاده کردند.
فلینکر اضافه کرد: «ما امیدواریم که این رویکرد چارچوبی را فراهم آورد تا شباهت‌ها و تفاوت‌های بین پردازش انسانی و غیرانسانی سیگنال‌های ارتباطی برجسته شود. به علاوه، فنونی که ما برای جامعه علمی فراهم آوردیم می‌توانند به توسعه یافتن فرایندهای تمرینی جدید برای افرادی که از آسیب به یک نیمکره رنج میبرند، کمک کنند.»
دیگر نویسندگان این مطالعه "ورنر دویل" استادیار دپارتمان جراحی اعصاب دانشکده پزشکی NYU، "آشش مهتا" استادیار جراحی اعصاب در دانشکده پزشکی دونالد و باربارا زاکر دانشگاه هوفسترا/نورثول، "اورین دوینسکی" استاد دپارتمان عصب شناسی دانشکده پزشکی NYU و "دیوید پوپل" استاد روانشناسی و علوم اعصاب NYU و مدیر موسسه زیبایی شناسی تجربی ماکس پلانک در فرانکفورت و نویسنده ارشد مطالعه، بودند.
منبع: Science Daily
مترجم: کیوان زیدعلی، عضو شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز ایران
نوشته های مرتبط