محققان پیرشدن را با تغییرات شبکه‌های مغزی مربوط به شناخت، مرتبط می‌دانند

با گذشت زمان، مناطق عملکردی مغز در افراد مسن کمتر متمایز شده، و به یکدیگر متصل می‌گردند؛ به ویژه شبکه‌هایی که به بازه‌های توجه و شناخت مربوط هستند. یافته‌ی محققان دانشکده پزشکی Duke-NUS منتشر شده در مجله‌ی Neuroscience به دانش‌ فعلی درباره کاهش طولی یکپارچگی شبکه مغزی که با افزایش سن مرتبط است، می‌افزاید.

ژوان هلن ژو نویسنده مسئول این مطالعه می‌گوید: "ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که به سرعت درحال پیر شدن است" وی افزود:"در مقایسه با مطالعات مقطعی، ضروری است که تغییرات مغز در طول زمان را که زیربنای پیری سالم و آسیب شناختی است، به منظور آگاهی از تلاش‌های ممکن برای کاهش سرعت پیری شناختی درک کنیم."

مغز انسان شامل شبکه‌های عصبی‌ عملکردی مجزا با اتصالات داخلی متراکم و ارتباطات متقابل پراکنده است. فرض می‌شود که پیری با کاهش اختصاصی بودن عملکرد و تفکیک این شبکه‌های مغزی همراه است.

دانشیار ژو و پروفسور مایکل چی، مدیر مرکز علوم اعصاب شناختی Duke-NUS، تیم تحقیقاتی را برای جمع آوری داده از ارزیابی‌های عصب روانشناختی و تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) یک گروه ۵۷ نفره از جوانان و ۷۲ فرد سالخورده‌ی سنگاپوری سالم، راهنمایی کرده‌اند. هر شرکت کننده‌ی مسن دو الی سه بار در یک بازه زمانی چهار ساله اسکن شد. ارزیابی عصب روانشناختی، توانایی پردازش سریع، متمرکز شدن توجه، یادآوری اطلاعات کلامی و دیداری مکانی، و برنامه ریزی و اجرای تکالیف شرکت کنندگان را مورد آزمون قرار داد. اسکن‌های fMRI میزان ارتباط عملکردی مناطق مغزی را براساس نوسانات فرکانس پایین سطح اکسیژن خون در طول زمان اندازه گیری کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد با چشمان باز در حالت آرمیده قرار گیرند و این حالت خود را در طول اجرای تصویربرداری حفظ کنند.

دکتر ژوانا چونگ، نویسنده اول این مقاله، روشی را برای تبدیل تصاویر fMRI به بازنمایی‌های گرافیکی که ارتباطات درون و میان شبکه‌ای مغز هر فرد را نمایش می‌داد، ایجاد کرد. سپس تفاوت شبکه‌های عملکردی مغز در شرکت کنندگان جوان و مسن را در طول زمان مقایسه کرد.

گروه تحقیقاتی تغییرات شبکه‌های عملکردی مغز را که بر توانایی‌های شناختی خاصی مانند تفکر و عملکرد معطوف به هدف، و انتخاب کانون توجه اثرگذار بودند، ردیابی کردند. هرچه افراد پیرتر می‌شدند، کارایی این شبکه‌های مرتبط با شناخت در انتقال اطلاعات کمتر می‌شد و در معرض اختلال بیشتر و تمایز کمتری قرار می‌گرفتند.

پروفسور ژو گفت:" به طور کلی تحقیق ما، درکمان را از تغییرات شبکه مغزی در طول زمان که زیربنای افت شناختی پیری است، افزایش داده و می‌تواند به تحقیقات بعدی در زمینه تشخیص در بزرگسالانی که در معرض اختلالات مرتبط با افزایش سن هستند یا تشخیص راهکارهایی که عملکرد شناختی را حفظ می‌کنند، کمک کند.

پروفسور پاتریک کیسی، معاون ارشد تحقیقات Duke-NUS بیان کرد:" پیرشدن یک عامل ابتلا (risk factor) به انواعی از بیماری‌های مزمن از جمله بیماری‌های تخریب سلول‌های عصبی و مغزی-عروقی است. دولت‌های سراسر جهان نگران پیامدهای ناشی از افزایش سن جمعیت بر سلامت عمومی هستند. تحقیقات پایه مانند این تحقیق در آگاه سازی از تلاش‌هایی که به سلامت و عمر طولانی‌تر کمک می‌کنند، نقش مهمی دارند.

هدف بعدی محققان بررسی چگونگی تاثیر دیگر عوامل مانند ژنتیک و خطرات مغزی-عروقی بر تغییرات مرتبط با پیری در شبکه‌های مغزی است. آن‌ها امیدوارند با مطالعه گروه بزرگی از جوانان، میانسالان و افراد مسن سالم روش‌های بهتری را برای پیش بینی افت شناختی توسعه دهند.

منبع: مدیکال اکسپرس

مترجم: مبینا ترابی