القای تشنج، برای متوقف کردن تشنج!
جراحی تنها راه متوقف ساختن تشنج، در 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان متمرکز است. یک مطالعه جدید نشان میدهد که القا کردن تشنج، پیش از جراحی، میتواند یک راه ساده و ارزان برای مشخص کردن نواحی مستعد تشنج در مغز بیمار باشد.
جراحی تنها راه متوقف ساختن تشنج، در 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان متمرکز است. یک مطالعه جدید نشان میدهد که القا کردن تشنج، پیش از جراحی، میتواند یک راه ساده و ارزان برای مشخص کردن نواحی مستعد تشنج در مغز بیمار باشد.
بیماران مبتلا به صرع که برای جراحی آماده میشوند، معمولا برای یک تا دو هفته در بیمارستان، تحت نظارت قرار میگیرند تا تشنجهایشان ثبت شود. با ثبت منطقهی منشا تشنج، پزشکان خواهند دانست که کدام منطقه از مغز را تحت جراحی قرار دهند تا از تشنجهای آتی جلوگیری شود. این بستری شدن در بیمارستان میتواند برای بیمار بسیار ناراحت کننده و برای سیستم درمانی پر هزینه باشد.
در حدود 20 درصد از بیماران، الکترودها باید مستقیما در مغز کار گذاشته شوند. بیمارانی که در مغزشان الکترود کار گذاشته شده، معمولا سپس تحت تحریک کورتکس قرار میگیرند، پروسهای که جریان الکتریکی را در مغز القا میکند تا از عملکرد مغزی نقشه برداری کند و همچنین با القای تشنج، به درک بهتر شبکهی صرعی کمک کند. تا به حال هیچ مطالعهای به صورت نظاممند به دنبال بررسی این موضوع نبوده که آیا تکیه کردن بر تشنجهای القا شده برای نقشه برداری از مغز، دارای اثر گذاری مشابهی با تشنجهای خود به خودی است یا خیر.
یک تیم تحقیقاتی که توسط دکتر Birgit Frauscher، در موسسه و بیمارستان نورولوژیکال مونترال، هدایت شدند، با نگاه کردن به دادههای حاصل از 103 بیمار مبتلا به صرع در مونترال کانادا و گرنوبل فرانسه، و استفاده از روشهای آماری به دنبال یافتن یک رابطه مشخص بین حضور تشنجهای القایی و نقطهی آغاز آنها، و خروجی بیمار بودهاند. آنها دریافتند که بیمارانی که تحت تشنج القایی قرار گرفتند، در نهایت نتایج بهتری از بیمارانی گرفتند که در آنها امتحان القای تشنج وجود نداشته است. همچنین، تشابه زیادی بین نقاط آغاز تشنج شناسایی شده در بیماران با تشنج القایی و تشنج خود به خودی مشاهده شد.
این یافتهها نشان میدهد که القای تشنج در یافتن نقطهی منشا آن، میتواند به اندازهی تشنجهای خود به خودی، موثر باشد. استفاده از تشنجهای القایی به این صورت میتواند به معنای حضور کوتاه تر در بیمارستان برای بیمارانی باشد که منتظر انجام عمل جراحی هستند، و همچنین هزینههای بیمارستان برای انجام این عملها را نیز به شدت کاهش میدهد.
دکتر فروشر میگوید کلینیک او متد استاندارد درمانی را تغییر داده است، و بلافاصله بعد از نصب الکترودها القای تشنج را انجام میدهد، و انتظار دارد بقیه کلینیکها نیز بعد از مشاهده نتایج این مطالعه، این روند را دنبال کنند.
دکتر فروشر میگوید: من فکر میکنم اگر این فرآیند در اولین روز بستری شدن بیمار انجام شود، یک مزیت بزرگ محسوب شود. این پروسه چیز جدیدی نیست، ولی رویکرد جدیدی دارد، چرا که حال ما میدانیم نتایج آن با نتایج حاصل از تشنجهای خود به خودی بسیار مشابه است، پس ما میتوانیم از زمان بستری شدن بیمار در بیمارستان بکاهیم. اکنون بیماران بجای بستری شدن در بیمارستان برای دو هفته، تنها 48 تا 72 ساعت در بیمارستان خواهند بود و ما تنها نیاز داریم یک تشنج خود به خودی را ضبط کنیم، نه چندین تشنج را، و همین امر یک تفاوت قابل ملاحظه ایجاد میکند.
نتایج حاصل از این مطالعه در مجلهی Journal of the American Medical Association به چاپ رسیده است.
منبع: eurekalert.org
نوشته های مرتبط