کاوش تحریک مغزی، به عنوان یک درمان برای توهمات شنیداری در بیماران اسکیزوفرنی

یک مطالعه اولیه که در European Psychiatry منتشر شده است تحریک غیر تهاجمی مغز را برای درمان توهم شنیداری مورد بررسی قرار داده است. توهم شنیداری که توسط داروهای ضد روان‌پریشی تسکین نمی‌یابد، تقریبا 30 درصد از بیماران اسکیزوفرنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

این مطالعه شامل 22 بیمار می‌شد که حداقل 3 توهم در هفته را تجربه می‌کردند. بیماران از 3 ماه قبل از مطالعه در بیمارستان بستری نبوده، و هیچ تغییری در دوز داروهای ضد روان‌پریشی‌شان در یک ماه منتج به آزمون داده نشده بود. در صورت مشاهده‌ی وابستگی به الکل یا مواد، یا تشخیص تشنج، سابقه ضربه به سر یا مغز، مصرف مواد ضد انعقاد، یا حاملگی، بیماران از مطالعه خارج می‌شدند.

داوطلب‌ها به صورت تصادفی برای تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای، تحریک جریان متغیر فراجمجمه‌ای و تحریک دروغی (در واقع تحریکی صورت نمی‌گرفت) انتخاب می‌شدند. ۲۰ دقیقه تحریک برای ۵ روز متوالی، دو بار در روز و با فاصله‌ی 3 ساعت انجام می‌گرفت. نشانه‌های بیماری بر مبنای نرخ توهم شنیداری، مقیاس سندروم مثبت و منفی و یک ارزیابی مختصر از اسکیزوفرنی شناختی، مورد ارزیابی قرار می‌گرفتند.

تعداد کم داوطلبان امکان دستیابی به یافته‌های قابل ملاحظه ای را فراهم نمی‌کرد. با این حال نویسندگان به تفاوت‌هایی در نشانه‌های خاصی که توسط تحریکات مختلف، بهبود نسبی پیدا کرده بودند، اشاره کردند. به طور خاص تحریک مغزی جریان متغیر بزرگترین تغییر را در توهم شنیداری در طی 5 روز ایجاد کرد، اگرچه در طی یک ماه، بیشترین اثر مربوط به تحریک ساختگی بوده است. تحریک جریان مستقیم مغزی بیشترین اثر را در شاخص‌های مربوط به مقیاس سندروم مثبت و منفی، و ارزیابی مختصر اسکیزوفرنی شناختی داشته است.

تحقیقات پیشین در رابطه با تحریک مغزی غیرتهاجمی نتایج متناقض و ترکیبی را در بر داشته است. تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای ارزان‌تر بوده و امکان جابجایی و انتقال آن بیشتر از سیستم تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای مغز است، و باعث می‌شود برای درمان بیماران بیشتر در دسترس باشد، اما هنوز یک توافق کلی بر کارایی آن به دست نیامده است.

اگرچه این مطالعه به اندازه کافی قاطع و پربار نیست، اما می‌تواند مسیر تحقیقات آینده را روشن کند: هدف گرفتن نشانه‌های مختلف، با تکنیک‌های تحریک مختلف. یک پژوهش طولانی مدت، با یک مجموعه نمونه بیشتر برای درک احتمالات درمانی لازم است.

منبع: psychiatryadvisor.com