تفاوت در اتصالات مغزی ممکن است اختلال طیف اوتیسم را توضیح دهد

محققان در پی یافتن نشانگرهای زیستی اوتیسم برای تشخیص و درمان زودتر هستند.

محققان دانشگاه آلاباما در برمینگهام یک ساز و کار احتمالی شناخت انسان را شناسایی کردهاند که زمینه‌ی اختلال طیف اوتیسم یا ASD است.

تشخیص ASD همچنان مبتنی بر رفتار است. روانشناسان و متخصصان پزشکی با رویکرد بالینی از برنامه‌ی مشاهده و مصاحبه تشخیصی اوتیسم برای تشخیص استفاده میکنند (این دو آزمون به عنوان سنگ محک در نظر گرفته می‌شوند).

هرچند دستیابی به یک تشخیص به دلیل عوامل متعددی چون فقدان منابع و متخصصان بالینی کارآزموده می‌تواند فرایند طولانیتری باشد. این موضوع تشخیص اوتیسم را به طور میانگین تا ۵ یا ۶ سالگی به تأخیر میاندازد.

دکتر راجش کانا، استادیار روانشناسی میگوید: «در حوزه‌ی ASD دو سوال پژوهشی مهم وجود دارد: چگونه میتوانیم تأخیر در تشخیص را به حداقل برسانیم، و چه نوع مداخلهای میتوانیم به کودک ارائه دهیم؟ یافتههای ما اصولا به سوال اول پاسخ میدهند؛ اما اگر نتایج مطالعات به دفعات تکرار شوند تا اعتبار بیرونی آن‌ها مشخص گردد، میتوان از آن‌ها برای پاسخ به سوال دوم استفاده کرد».

با بهکارگیری تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی یا fMRI، محققین ۳۰۶ نفر را از سنین ۸ تا ۳۹ سال مورد بررسی قرار دادند که ۱۳۸ نفر در گروه ASD و ۱۶۸ نفر در گروهی با رشد معمولی بودند. آن‌ها اتصالات کارکردی را مشاهده کردند که اشاره به همزمانی فعالیت در سرتاسر نواحی مختلف مغز، در دو نوع شبکه‌ي تک وجهی و چندوجهی در نواحی مغزی زیرین قشر مخ دارند. نواحی زیرقشری شامل ساختارهایی هستند که دروندادهایی را از قشرمخ و اندام‌های حسی دریافت میکنند و به آن‌ها میفرستند و نقش بزرگی در کارکردهای شناختی و اجتماعی دارند.

شبکه مغزی را همچون نظام بههمپیوسته بزرگراه‌ها در نظر بگیرید که شما را به شهرها می‌رسانند (ارتباطات ماده سفید شما را به قسمتهای مختلف مغز میرسانند). نواحی تکوجهی عمدتا در پردازشهای حسی پایه درگیر هستند در حالی که نواحی چندوجهی -مجموعهای از نواحی چندگانه مغزی- مسئول پردازشهای شناختی سطح بالاتری هستند.

آن‌ها یافتند که در افراد ASD در ارتباطات تکوجهی-زیرقشری اتصالات بیش از حد و در ارتباطات چندوجهی-زیرقشری کمبود اتصالات وجود داشت. که در مقایسه با گروه شاهد با رشد معمولی، رابطهای بین اتصالات و بروز ASD نمایان بود.

این مطالعه در تمرکزش بر نواحی زیرقشری مغز یگانه است. کانا میگوید: «ما در حال تلاش برای یافتن نشانههای اوتیسم هستیم و همچنین اینکه چرا افراد مبتلا به ASD علائم اجتماعی و رفتاری مشخصی از خود بروز میدهند. اینکه چگونه ساختار و عملکرد مغز تحت تاثیر قرار میگیرد میتواند، به درک ما از اینکه چرا بیماران ASD متفاوت هستند کمک کند.»

وی همچنین می‌گوید: «پیدا کردن نشانگرهای زیستی ASD میتواند به شکل عظیمی در شناسایی سریع افراد و آغاز مداخلاتی چون درمان شناختی رفتاری یا آموزش مهارت‌های اجتماعی ضروری، کمککننده باشد. که در نهایت ارتباطات بین پردازشهای حسی و پردازشهای حسی شناختی سطح بالاتر بهبود یابند.»

منبع: science daily

مترجم: کیوان زیدعلی، عضو شاخه دانشجویی نقشه برداری مغز