بررسی خستگی با استفاده از ویژگی های مختلف سیگنال الکترومیوگرام

هدف: ورزش‌های توانبخشی، به دلیل تمرینات مکرر، برای افرادی که از اختلالات اندام فوقانی رنج می‌برند، توانایی بهبود پلاستیسیته عصبی را دارند. مطالعه ما، فواید سیگنال‌های الکتروانسفالوگرام و الکترومیوگرام برای تلفیق در حلقه تعامل انسان و ربات را بررسی می‌کند. در این مطالعه، ما اثرات مشاهده شده روی سیگنال‌های الکترومیوگرام را گزارش می‌دهیم.

مواد و روش‌ها: ۲۰ فرد سالم برای شرکت در یک سری فعالیت‌های جسمی و شناختی که خستگی جزئی از این فعالیت‌ها بود، در نظر گرفته شدند. شرکت کنندگان با استفاده از دمبل مناسب، حرکت حلقه مانند عضله دو سر بازو را به صورت مکرر در سه فاز انجام می‌دهند. در مرحله اول، وزن اولیه دمبل برای دستیابی به حداکثر انقباض ارادی تنظیم شد. در مرحله دوم و سوم، وزن دمبل به ترتیب 80% و 60% وزن دمبل اولیه بود. بعد از هر مرحله، افراد حدود 3 دقیقه استراحت داشتند. داده‌های الکترومیوگرام از عضلات دو سر بازویی، عضله سه سر بازویی و عضله براکیورادیالیس گرفته شد. ویژگی‌های خستگی عضله از سیگنال الکترومیوگرام مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: مقایسه سیگنال الکترومیوگرام دمبل اول و آخر هر مرحله نشان داد که خستگی عضله باعث افزایش قدرت متوسط (94% موارد) و دامنه (%91) و کاهش فرکانس میانگین (80%) و فرکانس میانه (57%) شده است، که در عضله دو سر بازو به صورت قابل توجهی دیده می‌شود. همچنین، نتایج حاصل از سیگنال الکترومیوگرام یکپارچه، افزایش مداوم در هر سه عضله را نشان داد که در عضله دو سر بازو برجسته‌تر بود.

این عملکرد در حالی اتفاق افتاد که ویژگی‌های انتخاب شده ترکیب مقادیر ارتباطات عملکردی و ویژگی‌های گراف در باند بتا بودند.

مقاله: doi: 10.1109/ICORR.2019.8779402