هنگام اضطراب در مغز چه رخ می‌دهد ؟

همه‌ی ما گاهی دچار اضطراب می‌شویم؛ اما وقتی این احساس ناخوشایند ایجاد میشود واقعاً چه اتفاقی در مغز می‌افتد؟ دکتر ایلیا مونوسوف از دانشکده‌ی علوم اعصاب و مهندسی پزشکی دانشگاه واشینگتن، در مطالعه¬ای روی میمون‌ها، سلول‌های خاصی را کشف کرد که در پاسخ به اضطراب فعال می‌شوند.

این پژوهشگر به تازگی یافته¬های خود را در مجله‌ی "Nature Communications" منتشر کرده است.

به طور ساده، اضطراب به عنوان احساس نگرانی، عصبی شدن و یا ترس در مورد یک رویداد یا وضعیتی است که می تواند پیامد ناخوشایندی داشته باشد، مانند یک مصاحبه‌ی کاری یا یک امتحان.

این احساسات ممکن است در برخی افراد به سرعت فروکش کند، در حالی که در برخی دیگر ممکن است اختلالات اضطرابی ایجاد کند و این اضطراب در طول زمان باقی مانده یا بدتر شود.

طبق اعلام انجمن اضطراب و افسردگی آمریكا، اختلالات اضطرابی در ایالات متحده، حدود 40 میلیون فرد بالغ را درگیر کرده است.

دکتر مونوسوف معتقد است که تحقیق جدیدش، پس از شناسایی گروهی از سلول‌های مغزی که در احساس اضطراب نقش مهمی را ایفا می‌کنند، ممکن است راهگشای درمان اختلالات اضطرابی باشد.

وی با مطالعه‌ بر مغز میمون‌های رزوس که ساختارهای مغزی شبیه به انسان دارند به یافته¬های خود رسید. او بر قشر قدامی سینگولیت (ACC) مغز متمرکز شد؛ یک منطقه در قشر پیش¬پیشانی، که مطالعات قبلی نشان داده¬اند که در رفتارهای مرتبط با شک و عدم اطمینان- عامل اصلی اضطراب- نقش دارد.

برای این مطالعه، دکتر مونوسوف دو میمون را آموزش داد که سه الگوی هندسی متفاوت را به سه خروجی متفاوت ربط دهند. یک الگو به دریافت وزش باد آزاردهنده به صورت (بیانگر یک نتیجه‌ی حتمی) ارتباط داده می‌شد، الگوی دوم به برخورد وزش باد به صورت با احتمال 50 درصد (بیانگر یک نتیجه‌ی نامعلوم) مرتبط بود؛ در حالی که سومین الگو با هیچ نتیجه¬ای مرتبط نبود.

همزمان با این که هر یک از الگوهای هندسی به میمون¬ها نشان داده می‌شد، دکتر مونوسوف از MRI برای اندازه گیری فعالیت¬های عصبی در ACC مغز آن‌ها استفاده می‌کرد.

این پژوهشگر سلول‌های مغزی را در ACC شناسایی کرد که در پاسخ به الگوی هندسی مرتبط با نتیجه‌ی نامعلوم فعال شده بودند. زمانی که الگوهای مرتبط با یک نتیجه¬‌ی حتمی یا بدون نتیجه نشان میمون¬ها داده شد، این سلول¬های مغزی هیچ فعالیتی نشان ندادند.

دکتر مونوسوف توضیح می دهد: ما جمعیتی از نورون¬ها را کشف کردیم که به طور خاص زمانی که میمون¬ها فکر می‌کنند چیز بد یا آزار دهنده - مانند وزش باد به صورت - ممکن است اتفاق بیفتد، فعال می‌شوند، نه زمانی که از اتفاق افتادنش مطمئن هستند.

در آزمایشی دیگر، دکتر مونوسوف، میمون‌ها را برای تشخیص دو الگوی هندسی مرتبط با حتمی بودن یا احتمالی بودن دریافت جرعه ای آبمیوه که بیانگر یک نتیجه‌ی مثبت است، آموزش داد.

نتایج مشابه با نتایج آزمایش قبلی بود؛ زمانی که میمون¬ها با نتیجه‌ی نامعلومی مواجه شدند، گروه خاصی از سلول¬های مغز در ACC فعال شدند. این سلول¬ها زمانی که میمون¬ها با نتیجه¬‌ای حتمی روبه‌رو بودند، فعال نشدند.

به گفته‌ی دکتر مونوسوف، این یافته‌ها نه تنها به توضیح مکانیسم‌های مغز که موجب اضطراب می‌شوند کمک می‌کند، بلکه باعث همواری مسیر یافتن درمان‌های جدید برای اضطراب و سایر اختلالات رفتاری می‌شود.

اکنون که ما می دانیم وقتی که یک حیوان با عدم قطعیت یک تجربه‌ی بد روبه‌رو می شود، کدام سلول‌ها فعال می‌شوند، می¬توانیم تلاش کنیم فعالیت این سلول¬ها را مختل کنیم. این امر مسیرهای تحقیقاتی را باز می کند که ممکن است روزی منجر به کشف روش‌های جدید درمانی اختلالاتی همچون اضطراب و افسردگی شود.

منبع: www.medicalnewstoday.com