پردازش سیگنال های زیستی - قسمت سوم

نمونه های سیگنال های پزشکی

EEG / ECoG و پتانسیل های بر انگیخته (Eps)

الکتروانسفالوگرام (EEG) نشان دهنده فعالیت کلی مغز است. این فعالیت با استفاده از جفت الکترودهایی که بر روی سطح پوست سر قرار دارند ضبط می¬شود. در نوروفیزیولوژی بالینی، الکترودها مطابق با استاندارد بین المللی سیستم (10-20) و یا نسخه پیشرفته آن، سیستم 10-10 نشان داده شده در شکل2 الف قرار می¬گیرند. در موارد خاص، فعالیت مغز می¬تواند به طور مستقیم از طریق الکترودها روی سطح قشر (الکتروکورتیکوگرافی، ECoG، شکل2 ب) و یا از طریق الکترودهای عمیق کاشته¬شده در مغز اندازه¬گیری شود. هر دو EEG از سطح پوست سر یا سیگنال¬های داخل جمجمه برای الگوهای به اصطلاح پیش¬زمینه (به عنوان مثال، اسپایک صرعی) و فعالیت پس¬زمینه ارزیابی می¬شوند. فعالیت¬های پس زمینه معمولا توسط قدرت سیگنال در درون باند فرکانسی¬های مختلف مشخص می شود:

• باند دلتا: 0-4 هرتز
• باند تتا: 4-8 هرتز
• باند آلفا: 8 تا 12 هرتز
• باند بتا: 12-30 هرتز
• باند گاما: EEG فرکانس بالا، معمولا 30 تا 70 هرتز

از مولفه های EEG با فرکانس بسیار بالا، که به طور معمول در بررسی EEG بالینی در نظر گرفته نمی شود، می¬توان بهW ( 60-120 هرتز، با خاستگاه شبکیه)، R (250 هرتز، موج¬های هیپوکمپ) و S (600 هرتز، موج های انفجاری هیپوکمپ) اشاره کرد.

شکل 2 (الف) یک مرور کلی از نحوه قرار دادن الکترود های پوستی در سیستم 10-20 EEG (نشان داده شده با نقاط سیاه). (ب) یک نمونه از الکترودهای مغزی در جراحی بیمار مبتلا به صرع. در این کاربرد، محل قرار¬گیری الکترود روی کانون صرع است (ج) یک نمونه از دوکانال EEG ثبت شده از پوست سر انسان.