طیف نگاری کارکردی مادون قرمز نزدیک (15)

طراحی پروب:

جهت انتقال نور تولید شده به سر آزمودنی و دریافت نور بازتابش به آشکارساز دو راه وجود دارد:

• 1- آشکارساز و منبع نوری می توانند مستقیا روی پوست قرار گیرند.
• 2- نور توسط فیبرهای نوری به پروب های روی سر هدایت شود.|

هنگامی که منبع و دتکتور ها مستقیما روی سر قرار می گیرند گرما و خطرات الکترونیکی در دستگاه می تواند رخ دهد اما با استفاده از فیبر نوری این خطرات به کمترین میزان خود می رسد.

از معایب فیبرهای نوری می توان به سنگین شدن آن، از دست دادن نور و محدودیت در حرکت اشاره کرد. اما فیبرهای نوری به طور کلی انعطاف بیشتری برای طراحی های مختلف دارند. (شکل 1-15)

میزان نور وارد شده به بافت و نور دریافتی بسیار مهم است .هرچقدر نور بیشتری دریافت شود میزان SNR در اندازه گیری ها نیز افزایش می یابد. نور دریافتی تا حد زیادی به رنگ مو و حجم آن و همچنین رنگ پوست بستگی دارد. بنابراین کنار زدن مو در سر راه آشکارساز و فرستنده ها بسیار ضروری می باشد.

از آنجا که نور برگشتی معمولا شدت کمی دارد، آشکارسازهایی با سطح فعال بزرگتر و یا fiber bundles را جهت افزایش شدت نور جمع آوری شده استفاده می شود.اخیرا ایده استفاده از فیبرهای برسی (fiber brush) مورد توجه قرار گرفته است.

شکل 1-15: نمونه ای از نحوه قرار گیری سورس و آشکارساز در دستگاه fNIRS موجود در آزمایشگاه ملی نقشه برداری مغز