قرنطینه می تواند اثرات روانی طولانی مدت داشته باشد

به گفته‌ی محققانِ کالجِ کینگ لندن، قرنطینه اثرات روانی منفی از جمله علائم استرس پس از رویداد، سردرگمی و عصبانیت را ایجاد می‌کند.

این مطالعه‌ی جدید نشان می دهد که این تأثیرات روانی می‌تواند ماندگار باشد. با توجه به این امر، محققان پیام های کلیدی در-مورد کاهش اثر و خسارت، به ویژه در رابطه با ارائه‌ی اطلاعات و مدت زمان قرنطینه ارائه می دهند.

به عنوان ابزاری برای کنترل شیوع COVID-19، بسیاری از کشورها از مردم خواسته اند که خود را در خانه یا در یک مرکز اختصاصی قرنطینه کنند. سیاستمداران و سیاستگذاران انگلستان اظهار داشتند كه تصمیمات قرنطینه باید براساس شواهد علمی در مورد خود ویروس باشد، اما همچنین اثرات اجتماعی و اقتصادی احتمالی قرنطینه نیز می بایستی مورد توجه قرار-گیرد.

با سرمایه گذاری موسسه ی ملی تحقیقات سلامت آمریکا (NIHR) واحد تحقیقات حفاظت از سلامت (HPRU) در زمینه‌ی آمادگی و واکنش اضطراری، مطالعه ی جدیدی توسط محققان کالج کینگ لندن انجام شده است، که تأثیر روانشناختی شیوع بیماری های قبلی را بررسی کرده است. محققان 24 مطالعه ی انجام شده در 10 کشور را تجزیه و تحلیل کردند که افراد مبتلا به سندرم حاد تنفسی شدید (SARS) ، آنفلوانزای H1N1، ابولا، سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) و آنفلوانزای اسبی را شامل می شد.

این مطالعه طیف گسترده ای از تأثیرات روانی ناشی از قرنطینه، از جمله علائم استرس پس از رویداد، افسردگی، احساس خشم، ترس و سوء مصرف مواد را نشان می‌دهد. برخی از این موارد ، به ویژه علائم استرس پس از رویداد، طولانی مدت به نظر می‌آیند. براساس این تحقیق، افرادی که سابقه ی اختلال روانپزشکی دارند و همچنین کارکنان مراقبت‌های بهداشتی، اثرات روانی بیشتری را بر اثر قرنطینه متحمل می‌شوند. در این مطالعه مشخص شد كه قرنطینه های طولانی تر سلامت روانی ضعیف-تری راه به همراه دارند.

از دیگر عوامل موثر در تأثیرات روانشناختی این امر، فقدان مایحتاج اولیه مانند غذا، آب و لباس، و اطلاع رسانی ضعیف از سوی مقامات بهداشت عمومی در مورد هدف قرنطینه و راهنمایی برای اقدامات است. کاهش توان مالی در دوره ی پس از قرنطینه به دلیل عدم توانایی کار و همچنین فشار روانی پیرامون خود بیماری نیز مشکلات سلامت روان را ایجاد می‌کند.

پروفسور نیل گرینبرگ، یکی از نویسندگان مطالعه اظهار داشت: "افرادی که قرنطینه می شوند، میزان ترس بالایی را در مورد آلوده شدن و احتمال آلوده کردن دیگران تجربه می کنند. هنگامی که در قرنطینه هستند، اغلب مستعد تفسیر فاجعه آمیز از وقایع هستند و فقدان اطلاعات دقیق می تواند این مسأله را تشدید کند. تحقیقات ما نشان می‌هد كه مهم است كه افرادِ در قرنطینه، به اطلاعات دقیق و به روز كه به روشنی و متداوماً دلایل قرنطینه و هرگونه تغییر در برنامه‌ی قرنطینه را، خصوصاً در طول مدت زمان آن، تشریح می کند، دسترسی داشته باشند. دوره ی قرنطینه باید تا حد امکان کوتاه باشد و مدت زمان مگر در شرایط حاد تغییر نکند زیرا چنین تغییراتی می تواند تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان داشته باشد."

هیچ تحقیق پیشینی اثرات روانشناختی قرنطینه ی اجباری در مقابل قرنطینه‌ی داوطلبانه را مقایسه نکرده است، اما مطالعات نشان می‌دهد که برجسته کردن جنبه ی نوع دوستانه ی قرنطینه از نظر ایمن نگه داشتن دیگران می تواند فشار روانی و ناامیدی از وضعیت را قابل تحمل تر کند.

مسئولان بهداشتی که موظف به اجرای قرنطینه هستند، باید به خاطر داشته باشند که همه در یک وضعیت قرار ندارند و افراد می توانند تجربیات بسیار متفاوتی از برنامه ی یک قرنطینه یکسان داشته باشند.

همگان از پیامدهای احتمالی اجتماعی و اقتصادی COVID-19 آگاه هستند، اما آنچه این تحقیق روی آن تاکید دارد، پیامدهای ناخواسته ی احتمالیِ تلاش برای کنترل شیوع ویروس است.

محققان تأکید می كنند كه توصیه های ارائه شده در این بررسی در درجه ی اول برای گروه های كوچكی از افراد در مراکز اختصاصی و تا حدودی برای ایزوله کردن فردی انجام شود.

منبع: نوروساینس نیوز