اولین عمل کاشت الکترود در مغز برای ترک اعتیاد در آمریکا

دکتر علی رضایی، مدیر اجرایی موسسه نوروساینس راکفلر در دانشگاه وست ویرجینیا، الکترودهایی را در مغز بیماری که از اختلال سوء مصرف مواد مخدر رنج می‌برد، کاشته است، به این امید که اشتیاق وی به مواد مخدر را کاهش دهد. دستگاه کاشته شده، که محرک عمیق مغزی نامیده می‌شود، برای تغییر عملکرد مدارهای مغزی طراحی شده است. تا کنون از این دستگاه، استفاده‌های مختلفی با میزان موفقیت‌های متفاوت شده است، از جمله در درمان پارکینسون، دیستونی، صرع، اختلال OCD و حتی افسردگی.

دستگاه محرک عمیق مغزی، که عملکری مشابه با ضربان‌ساز قلب دارد، در مغز بیمار کاشته شده است. بیمار، که یک کارمند هتل 33 ساله به نام گرود بوکالتر Gerod Buchalter است، می‌گوید از سن 15 سالگی تا به حال، نتوانسته بیشتر از 4 ماه مصرف مواد را ترک کند، در حالی که داروهای مختلفی را هم برای این کار امتحان کرده است.

بوکالتر اولین بیمار، از مجموع 4 بیماری است که در پژوهش اولیه‌ به این روش تحت درمان قرار می‌گیرند. این پژوهش قصد دارد که ایمن بودن این روش را ثابت کند تا محققان بتوانند یک پژوهش بالینی کامل را پس از آن به انجام برسانند.

رضایی می‌گوید: من طرفدار استفاده از تحریک عمیق مغزی به عنوان انتخاب اول یا حتی دوم، برای درمان چنین بیماری‌هایی نیستم. این روش برای بیمارانی مناسب است که درمان‌های دیگر را انجام داده و پاسخی نگرفته‌اند. چرا که این روش یک جراحی مغزی محسوب می‌شود.

تیم جراحی رضایی، یک سوراخ در جمجمه‌ی بوکالتر ایجاد و سپس چهار سیم را وارد هسته‌ی اکومبنس مغز او کردند، بخشی از سیستم پاداش‌دهی مغز که به مخدرها پاسخ می‌دهد.

پزشکان معتقدند که با ارسال یک جریان پالسی به الکترودها، می‌توانند یک عدم تعادل ایجاد شده در مدار پاداش‌دهی مغز بوکالتر را مجددا تنظیم کرده و به حالت تعادل درآورند. رضایی می‌گوید ممکن است این مداخله از بدتر شدن شرایط بیمار جلوگیری کند. رضایی اضافه می‌کند که تحت شرایط نرمال، ممکن است اشتیاق بیمار برای مصرف مواد مخدر بیشتر و بیشتر شود.

این سیم ها از یک تحریک کننده که اندازه‌ای در حد یک ساعت جیبی دارد، و یک باتری، دستور دریافت می‌کنند که در پشت استخوان ترقوه‌ی بیمار قرار داده می‌شوند.

پزشکان قادر خواهند بود که با استفاده از فناوری بی‌سیم، جریان وارد شده به الکترودها را تغییر دهند تا تحریکی شدیدتر یا ضعیفتر به هسته‌ی اکومبنس بیمار وارد شود.

رضایی اذعان دارد که پزشکان و محققان هنوز به طور کامل نمی‌دانند که این روش دقیقا چطور کار می کند.

با تنظیم مدار پاداش‌دهی، که بر مبنای یک پیام‌رسان شیمیایی به نام دوپامین کار می‌کند، شما کنترل بهتری از وضعیت خود به دست آورده، و اشتیاق شما برای دوپامین کاهش خواهد یافت.

جراحی‌های مشابهی برای بیماران مبتلا به سو مصرف مواد مخدر، در چین و هلند نیز انجام شده است، و همچنین روش مشابهی برای درمان سو مصرف الکل نیز مورد بررسی قرار گرفته است.

تلاش رضایی برای انجام این کار، اولین پروژه از این دست در ایالات متحده‌ی آمریکا محسوب می‌شود. بخشی از هزینه‌های این پژوهش توسط موسسه‌ی ملی سو مصرف مواد NIDA تهیه شده و نیازمند تاییدیه‌ی سازمان غذا و داروی آمریکا (در کنار چند آژانس دیگر) نیز می باشد.

نورا وولکف، مدیر NIDA می‌گوید که با چند بیمار که تحت عمل مشابهی در چین قرار گرفته‌اند صحبت کرده است و نتیجه گرفته که این عمل پتانسیل رسیدن به نتایج مناسب را دارد. بیماران به وولکف گفته‌اند که بعد از عمل، اشتیاق آن ها به مواد مخدر کاهش یافته و قادر بوده‌اند بر چیزهای دیگری تمرکز کنند.

وولکف می گوید: آن‌ها از توانایی درگیر شدن و جذب شدن به چیزهای دیگر خبر داده‌اند. وولکف معتقد است ممکن است نیاز مغز به مخدرها توسط جراحی مختل شده باشد: گره‌های مختلف برای مشکلات مختلفی مناسب هستند، چرا که مدارها به اشکال مختلفی از حالت طبیعی خارج می‌شوند.

بوکالتر می‌گوید: من تحت هر درمانی که شما می‌توانید فکرش را بکنید، قرار گرفتم. اقامت‌های طولانی فراوان برای درمان‌های طولانی، و سم‌زدایی‌های فراوان. شما هرچه را نام ببرید من انجام داده‌ام.

بوکالتر می‌گوید که نمی‌خواهد به این موضوع فکر کند که اگر این درمان نیز برای او جوابگو نباشد، چه! اگر این درمان نیز پاسخ ندهد، خب، پاسخ نداده است دیگر! من یک ماه پیش، قبل از اینکه به اینجا بیایم هم در همین شرایط قرار داشتم.

منبع: sciencealert