مغز چگونه به جهت‌یابی شما کمک می‌کند؟

محققان به اکتشافات جدیدی دست پیدا کرده‌اند که توضیح می‌دهد چگونه برخی امواج مغزی به مسیریابی انسان کمک می‌کنند. آن‌ها امیدوارند این روش بتواند روزی به بیمارانی که از اختلالات نورودژنراتیو (عصب تخریب‌گر) رنج می‌برند، کمک کند.

به نظر می‌رسد که مغز از یک سیستم مکان یابی برای جهت یابی مکانی استفاده می‌کند. با این حال، هنوز چگونگی عملکرد این سیستم کاملا مشخص نشده است. در ژورنال Science Advances، محققانی از فرایبورگ، بوخوم و پکن حالا پیشنهاد می‌کنند که نوسانات ریتمیک در فعالیت‌های مغزی، که به آن نوسانات یا امواج تتا هم گفته می‌شود، ممکن است در این فرآیند نقش داشته باشند. این امواج ممکن است در به خاطر سپردن و یادآوری مکانی که فرد در آن در حال مسیریابی است، کمک کنند. این نتایج حاصل مطالعه‌ای است که محققان با بیماران مبتلا به صرعی انجام دادند که در مغزشان الکترود کاشته شده بود (برای مقاصد طراحی درمان). با کمک این الکترودها، محققان فعالیت‌های مغزی را در حال انجام وظایف مسیریابی، در محیط واقعیت مجازی ثبت کرده‌اند.

تیم تحقیقاتی توسط دکتر Lukas Kunz و پروفسور Nikolai Axmacher هدایت می‌شدند.

آزمایشات واقعیت مجازی

مطالعات گذشته نشان داده است که نوسانات مغزی نشان دهنده‌ی یک الگوی خاص طی مسیریابی است. به نظر می‌رسد نوسانات تتا، که در طی آن فعالیت مغزی با فرکانسی حدود 4 هرتز تغییر می‌کند، نقش حیاتی در این فرآیند ایفا می‌کند. ولی تابحال چگونگی کمک این امواج به مسیریابی کاملا مشخص نشده است.

در این آزمایش، بیماران صرعی یاد گرفتند که اشیاء مشخصی را با مکان‌های مشخصی در محیط مجازی مرتبط سازند. برای هرکدام از ارتباطات مکان-جسم محققان یک الگوی فعالیت مغزی مختص به آن را شناسایی کردند. سپس شرکت کنندگان باید به خاطر می‌آوردند که کدام شی به کدام محل مرتبط بوده است. هنگامی که آنها در حال مسیریابی در فضای مجازی بوده‌اند، مغز الگوهای فعالیت مختص به مکان را دوباره فعال کرد. بازفعال کردن فعالیت‌های مغزی زوج‌های جسم-مکان مختلف، در زمان‌های مختلفی در طی چرخه‌ی تتا رخ داد. لوکاس کونز می‌گوید: با توجه به این، نوسانات تتا ممکن است وظیفه‌ی بازفعال کردن خاطرات مختلف را بر عهده داشته، و یا حتی ممکن است به تمایز دادن بین خاطرات رقیب کمک کنند.

نیکولای اکسماخر توضیح می‌دهد: اختلالات زیادی با تخریب و از دست دادن حافظه مرتبط هستند. در نتیجه برای ما بسیار مهم است که درک درستی از مکانیزم‌های عصبی زیربنای این رخدادها به دست بیاوریم. این محقق ساکن بوخوم، و همکارانش امیدوارند که این مطالعات بتواند به شناسایی بیومارکرهای جدیدی برای چنین اختلالات عصبی منجر شود.

منبع: مدیکال اکسپرس