سطوح بالاتر گلوگز در مغز ممکن است نشان از ابتلا به آلزایمر شدیدتر باشد

برای اولین بار، دانشمندان موفق به کشف ارتباط بین اختلالات تجزیه‌ی گلوکز در مغز و شدتِ پلاک‌های آمیلوئید و گره‌های مغزی شدند. این ارتباط را می‌توان به آغاز بروز نشانه‌های مربوط به بیماری آلزایمر هم نسبت داد. محققان سطح گلوکز را در چند منطقه از مغز اندازه گرفتند: بعضی از مناطقی که در مقابل آلزایمر آسیب پذیرتر هستند مانند کورتکس قدامی و گیجگاهی، و بعضی مناطق از مغز که در مقابل آلزایمر مقاومند، مانند سربولوم. آن‌ها موفق شدند اختلالات واضح و مشخصی را در فرآیند گلیکولیز مغز مشاهده کنند. همچنین موفق به کشف ارتباطات بین شدتِ اختلالات در گلیکولیز و شدتِ بیماری آلزایمر شده‌اند. سطوح پایین گلیکولیز و بالای گلوکز مغزی دارای رابطه‌ی معناداری با شدت پلاک‌ها و گره‌های پیدا شده در مغز بیماران دچارِ آلزایمر است. کاهش شدید گلیکولیز مغزی همچنین به بروز نشانه‌های بیماری آلزایمر مانند مشکلات حافظه، در دوران زندگی هم مرتبط است.

تیم تحقیقاتی توانسته است استفاده‌ی مغز از گلوکز را با اندازه گیری نسبت آمینو اسید سرین، گلیسین و آلانین به گلوکز، ردیابی کنند. این امر به آن‌ها این اجازه را می داد که آهنگ رخ دادن مراحل کلیدی گلیکولیز را ارزیابی کنند. آن‌ها دریافتند که فعالیت‌های آنزیم‌های کنترل کننده این مراحل کلیدی، در بیماران دچار آلزایمر کمتر از میزان فعالیت در نمونه‌های طبیعی مغز است. علاوه بر این، پایین بودن سطح فعالیت‌های آنزیمی به شدتِ پاتولوژی بیماری آلزایمر در مغز و توسعه نشانه‌های آن نیز مرتبط است.

آن‌ها یافتند که سطح GLUT3 در مغز بیماران دچار آلزایمر کمتر از مغز سالم است، و این سطحِ پایین، همچنین به شدت پلاک‌ها و گره‌های درون مغز بیماران نیز مرتبط است. در انتها پژوهشگران میزان قند خون داوطلبان را سال ها قبل از مرگ آن‌ها اندازه گیری کردند، و به این نتیجه رسیدند که افزایش بیشترِ سطح گلوکز خون با بالاتر بودن سطح گلوکز مغز در هنگام مرگ رابطه دارد.

پژوهشگران بیان کردند که هنوز ارتباط میان متابولیسم گلوکز با شدت آلزایمر یا سرعت پیشرفت بیماری به صورت صد درصدی اثبات نشده است. قدم بعدی شامل مطالعه‌ی اختلالات دیگر مسیرهای متابولیکی مرتبط با گلیکولیز است، تا ثابت کنند چگونه این مسیرهای متابولیکی می توانند به آسیب‌های بیماری آلزایمر در مغز مرتبط باشند.

منبع: NIH