اولین سلول‌های زنده‌ی انسانی به پایگاه داده‌ی مغزی اضافه شدند

سلول‌های بافت مغزی انسان برای دانشمندان حوزه‌ی عصب شناسی یک منبع بسیار کمیاب به حساب می آید. اما اکنون داده‌های مربوط به تکه‌های کوچکی از مغز زنده‌ی انسان، که در جراحی‌ها دور انداخته می‌شد، به یک پایگاه داده‌ی عمومی اضافه شده است، این امر می‌تواند به فهم چگونگی ویژگی‌های شناختی انسان کمک کند. محققان انستیتو علوم مغزی الن اعلام کردند که اولین داده‌های مربوط به سلول‌های مغزی زنده‌ی انسانی را منتشر کرده‌اند.

تصاویر و اطلاعات اضافه شده به این پایگاه داده اکنون به دانشمندان این اجازه را می دهد که به تحلیل ترکیبات مولکولی هر سلول زنده یا نورون بپردازند، و در نهایت مبنای رفتار این سلول ها را شناسایی کنند. تا به حال این پایگاه داده تنها حاوی اطلاعات مربوط به مغز موش بوده است.

با رضایت بیماران، جراحان مغز و اعصاب، تکه‌های کوچک مغزی که در حالت عادی دور انداخته می‌شد را به انستیتو اهدا کردند. این تکه‌ها مربوط به لایه‌های خارجی مغز - که به کورتکس مغزی معروفند – مربوط می شود که جراحان برای دسترسی به لایه‌های زیرین مغز، باید آن‌ها را بر می‌داشتند. کورتکس فعالیت‌های سطح بالا را پردازش می کند، مانند درون‌گرایی و استدلال انتزاعی که فقط انسان قادر به انجام آن است.

اولین گروه اطلاعات انسانی، شامل ویژگی‌های الکتریکی ۳۰۰ نوع مختلف نورون، از ۳۶ نفر است. در کنار آن بازسازی سه بعدی اشکال عنکبوتی بعضی از آن‌ها و مدل های کامپیوتری که قابلیت شبیه‌سازی رفتار الکتریکی این اعصاب را دارند، قرار گرفته است. همچنین پروفایل های بیان ژن ۱۶۰۰۰ سلول متفاوت که از مغز سه انسان برداشت شده است، نیز در این پایگاه قرار گرفته‌اند. دانشمندان سراسر دنیا اکنون می‌توانند با مقایسه این داده‌ها با داده‌های قبلی که از موش‌ها به دست آمده بود، به طراحی تئوری‌هایی در رابطه با تفاوت‌های کلیدی انسان و موش بپردازند.

انستیتو آلن در حال برنامه ریزی برای افزایش تعداد سلول های مغزی انسانی و میزان اطلاعاتِ مربوط به هرکدام از آن ها، در پایگاه داده‌اش می باشد. هدف این موسسه دستیابی به پروفایل کامل RNA مغزی است، تا نشان دهد کدام ژن ها در بافت زنده مغز فعال هستند. فاز بعدی پروژه همچنین به تجزیه و تحلیل ارتباطات بین سلول ها نیز خواهد پرداخت. با این حال این کار مانند مطالعات روی مغز موش‌ها جامع و فراگیر نخواهد بود، چرا که تنها تکه‌های کوچکی از بافت زنده‌ی مغز انسان قابل برداشت هستند، در حالی که کل مغز موش قابل بررسی و آزمایش است.

منبع: نیچر